‘แม้ว’ ชั่วให้เช่าที่ดิน 99 ปี

ทายท้าวิชามาร : ใบตองแห้ง

“รุมเฉ่งแม้วเลวบริสุทธิ์ดันเขต ศก.พิเศษให้ต่างด้าวปล้น 99 ปี” ข่าวเก่าครับ ข่าวเก่า แต่ขุดเอามาแชร์ใหม่กันครึกครื้น

ข่าวผู้จัดการวันที่ 16 มีนาคม 2549 รายงานเสวนาเวทีพันธมิตรกู้ชาติ นักวิชาการ นักกฎหมาย เจิมศักดิ์ ปิ่นทอง, สัก กอแสงเรือง, บรรเจิด สิงคะเนติ, วสันต์ พานิช รุมเฉ่งรัฐบาลทักษิณที่จะออกกฎหมายเขตเศรษฐกิจพิเศษให้ต่างชาติเช่าที่ดินได้นานถึง 99 ปี โดยยกเว้นภาษีสิทธิประโยชน์สารพัด

11 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ข่าวนี้กลายเป็นตลกหัวเราะก๊าก “ทักษิณคิด ประยุทธ์ทำ” รัฐบาลนี้กำลังจะออกกฎหมายเขตเศรษฐกิจพิเศษ ให้เช่าที่ดิน 99 ปี แล้วก็มีคนค้านอีกเช่นกัน แต่ไม่ยักร้อนแรงแข็งขันเหมือนยุค “ทุนสามานย์ขายชาติ” หลายคนเพิ่งเป่านกหวีดไล่ยิ่งลักษณ์ ทักษิณ  กลับเถียงคอเป็นเอ็นว่ารัฐบาลทำถูกต้องทุกประการ เพื่อดึงต่างชาติมาลงทุน ทั้งกระตุ้นและปรับโครงสร้างเศรษฐกิจระยะยาว

พูดอย่างนี้ไม่ใช่จะมาค้านนะครับ เห็นด้วยเห็นต่างก็ว่าไป แต่อย่าให้เป็นตลกร้าย แบบ 11 ปีก่อนค้านชนฝา วันนี้เห็นด้วยหน้าตาเฉย หรือ 11 ปีก่อนเชียร์สุดลิ่ม วันนี้กลับทิ่มสุดประตู เพราะเปลี่ยนจากทักษิณเป็นรัฐบาลทหาร กองเชียร์ก็เลยพลิกกลับข้าง นโยบายเดียวกัน คนหนึ่งทำเป็นความผิด คนหนึ่งทำกลับถูก ประเทศยุ่งไม่เลิกก็เพราะเหตุนี้

ถ้าผมจะแย้ง ก็เป็นเรื่องกติกา คือทักษิณมาจากเลือกตั้ง ออกกฎหมายผ่านสภาที่มีฝ่ายค้าน ผู้ไม่เห็นด้วยมีเสรีภาพรณรงค์คัดค้านอย่างกว้างขวาง แต่รัฐบาลนี้ กระทั่งมูลนิธิสืบ นาคะเสถียร จะจัดเสวนายังถูกห้าม สนช.แต่งตั้งก็มาจากทหารเกินครึ่ง

ฉะนั้นรัฐบาลต้องเปิดให้โต้แย้งแสดงความเห็นอย่างกว้างขวาง ให้เหมาะกับยุคที่มีรัฐธรรมนูญแล้ว (แม้ไม่มีหลักหมุด) มีชัย ฤชุพันธุ์ บอกเองว่ามาตรา 77 วรรคสอง การออกกฎหมายต้องรับฟังความคิดเห็นผู้เกี่ยวข้อง แน่จริง ทีมเศรษฐกิจรัฐบาลควรจะออกทีวีดีเบตกับนักวิชาการที่คัดค้าน ชี้แจงให้กระจ่างว่าต่างจากยุคทักษิณขายชาติตรงไหน

ว่าที่จริง ผมไม่เคยเห็นด้วยกับการปลุกชาตินิยมมาต่อต้านนโยบายรัฐบาล ไม่ว่ายุคสมัยไหน แต่ยุคนี้ก็ย้อนแย้งดี เพราะเป็นรัฐบาลที่ปลุกชาตินิยม อนุรักษนิยม เอาความมั่นคงเป็นเป้าหมายสูงสุด แต่พอดำเนินนโยบายเศรษฐกิจ กลับเดินตามเสรีนิยมใหม่ มันก็เลยลักลั่นเกิดปัญหาขัดแย้งหลายเรื่อง เช่น บรรษัทน้ำมันแห่งชาตินั่นไง

การให้เช่าที่ดิน 99 ปี ที่จริงมีมาก่อนแล้วตาม พ.ร.บ.การเช่าอสังหาริมทรัพย์เพื่อพาณิชยกรรมและอุตสาหกรรม พ.ศ.2542 ซึ่งให้เช่า 50+49 ปี แต่ร่าง พ.ร.บ.เขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก ยกเว้นเงื่อนไขข้อกำหนดต่างๆ ของกฎหมายเดิมเพื่อให้เช่าได้อย่างง่ายดาย

ประเด็นที่น่าสนใจยิ่งกว่าให้เช่าที่ดิน 99 ปี คือ การรวบอำนาจหลายอย่างไว้ใต้สำนักงาน EEC ทั้งอำนาจอนุมัติต่างๆ อำนาจกำหนดผังเมือง โครงสร้างพื้นฐาน การร่วมทุนกับเอกชนโดยไม่ต้องทำตาม พ.ร.บ.ร่วมทุน การศึกษาผลกระทบสิ่งแวดล้อมของการลงทุนต่างๆ ก็จะทำแบบลัดขั้นตอน

พูดง่ายๆ คือ เรากำลังจะมีรัฐบาลน้อยๆ ในเขตเศรษฐกิจพิเศษ ที่เป็นผู้จัดสรรผลประโยชน์มหาศาลให้กับการลงทุน โดยมีอำนาจบางอย่างเหนือกลไกปกติ จังหวัด อำเภอ ส่วนราชการ องค์กรปกครองท้องถิ่น

นี่ต่างหากที่น่าสนใจทั้งในแง่ความโปร่งใส ตรวจสอบได้ และการทำให้เกิดผลประโยชน์สูงสุดกับประเทศอย่างแท้จริง