ข้อเท็จจริง และ ความหวังพลวัต2015

รัฐบาลโดยเฉพาะนายกรัฐมนตรี พยายามพร่ำบอกประชาชนทุกวันศุกร์ว่า เศรษฐกิจไทยภายใต้การนำแบบเผด็จการของตนเอง ดีกว่ารัฐบาลจากการเลือกตั้ง และหากจะเลวก็ไม่ใช่เพราะรัฐบาลไม่มีฝีมือ หรือเพราะไม่ทำงาน แต่เป็นเพราะมีปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้มารบกวน แต่ก็ทำดีที่สุดแล้วภายใต้แรงกดดันชนิดนี้ แถมยังบอกใบ้ว่า จะทำไปเรื่อยๆ ตราบใดที่ยังไม่มีใครมาไล่ออก

คำพร่ำบอกดังกล่าว จะเรียกว่าการโฆษณาชวนเชื่อก็ย่อมได้ จะเรียกว่าการปลุกเร้าให้กำลังใจ และสร้างความหวังก็ได้เช่นกัน แต่ที่แน่นอนคือ คำพร่ำบอกไม่สามารถปิดบังข้อเท็จจริงได้ ดังที่มีคนบอกว่า ตัวเลขไม่เคยโกหก

เมื่อวานนี้ มีข่าวร้ายพร้อมกัน หลายเรื่องซ้อนที่ชี้ว่า เศรษฐกิจไทยในหลายเดือนมานี้ และนับจากนี้ไป กำลังเข้าสู่ช่วงเวลาของความยากลำบากชนิดที่เลี่ยงไม่พ้น และคนที่ตกเป็นเหยื่อของสถานการณ์คือ คนไทยที่อยู่ใต้รัฐบาลทหารที่อ้างตนว่าคืนความสุขให้ประชาชนโดยที่ไม่มีใครร้องขอ

เริ่มต้นจากการที่ สภาพัฒน์ฯ ออกประกาศปรับลดคาดการณ์อัตราการขยายตัวทางเศรษฐกิจปีนี้เหลือโต 3-4% จากเดิมคาด 3.5-4.5% เนื่องจากคาดว่าส่งออกน่าจะขยายตัวได้เพียง 0.2% จากเดิมที่คาดว่าจะขยายตัว 3.5% ขณะที่อัตราเงินเฟ้อทั้งปีนี้มีโอกาสหดตัวถึงขยายตัวในช่วง -0.3 ถึง +0.7% จากการส่งออกที่หดตัวลง

ประกาศของสภาพัฒน์ฯ ออกมาในจังหวะก่อนเปิดตลาดหุ้นไทยภาคเช้าพอดี ผลลัพธ์คือ ตลาดหุ้นไทยไปต่อไม่เป็น ที่ทำท่าจะวิ่งขึ้นไปเหนือ 1,520 จุด ก็เลยชะงัก ปิดท้ายตลาดลบไป 1.78 จุด แถมต่างชาติขายสุทธิต่อเนื่องอีกวันเพราะการปรับลดเป้าเติบโตทางเศรษฐกิจดังกล่าว

วันเดียวกัน แต่คนละเวลา โฆษกธนาคารแห่งประเทศไทย หรือแบงก์ชาติ  ออกมาระบุว่า ตัวเลขของสภาพัฒน์ฯ ใกล้เคียงกับที่แบงก์ชาติคาดไว้ โดยระบุว่า แรงขับเคลื่อนจากอุปสงค์ในประเทศ โดยเฉพาะการลงทุนภาครัฐและการบริโภคภาคเอกชนซึ่งขยายตัวมากกว่าที่คาดการณ์ ขณะที่การส่งออกสินค้าหดตัว เป็นแรงถ่วงที่สำคัญ โดยยอมรับว่าอัตราการขยายตัวเทียบไตรมาสต่อไตรมาสที่ขยายตัวเพียงร้อยละ 0.3 ยังชี้ถึงเศรษฐกิจที่ยังอ่อนแอ

นอกจากนั้น ยังออกมายอมรับหน้าตาเฉย เลิกปากแข็งเสียทีว่า ในระยะข้างหน้าเศรษฐกิจยังคงมีความเสี่ยงจากกิจกรรมการผลิตในภาคเกษตรที่หดตัวต่อเนื่อง และการส่งออกสินค้าที่หดตัว เพราะผลกระทบจากโครงสร้างการค้าโลกที่เปลี่ยนแปลงไป และไทยมีความสามารถในการแข่งขันลดลง ซึ่งอาจเป็นความเสี่ยงต่อการบริโภคและการลงทุนของภาคเอกชนในระยะต่อไป

การออกมายอมรับดังกล่าว ถือว่าเป็นการยอมจำนนต่อข้อเท็จจริง และอาจถือได้ว่า มาสายเกินการณ์ เพราะหากไม่อมพะนำ ยอมรับแต่แรกว่า เศรษฐกิจไทยมีความสุ่มเสี่ยงมากขึ้น การแก้ปัญหาคงจะทำได้ทันท่วงที ไม่ใช่ปล่อยให้ล่าช้าขนาดนี้

ยังไม่เพียงพอ กระทรวงพาณิชย์ โดยปลัดกระทรวงพาณิชย์ ก็ออกมาเถียงว่าตัวเลขของสภาพัฒน์ฯ ต่ำเกินไป ยังมั่นใจว่าการส่งออกทั้งปีจะขยายตัว 1.2% ตามเป้าที่ตั้งไว้

จากนั้นก็ถึงคิวของกระทรวงการคลัง เพราะกรมสรรพากรออกมายอมรับว่า การจัดเก็บรายได้ปีงบประมาณ 2558 จะต่ำกว่าประมาณการถึง 140,000 ล้านบาท หลังจากพบว่าในช่วง 7 เดือนแรกของปีงบประมาณ 58 มีการจัดเก็บต่ำกว่าเป้าหมายไปแล้ว 4.7 หมื่นล้านบาท โดยอ้างสาเหตุว่าเพราะราคาน้ำมันลดและเศรษฐกิจชะลอ พร้อมกับเตรียมถกเอกชนเพื่อให้เสียภาษีถูกต้องโดยเฉพาะโรงเรียนกวดวิชาในห้าง และร้านอาหารขนาดใหญ่ที่ให้บริการในห้างสรรพสินค้า รวมถึงร้านอาหารดังๆ ที่ได้รับความนิยมในจังหวัดต่างๆ และภาคธุรกิจก่อสร้าง

ข่าวที่ประดังออกมาเช่นนี้ ไม่ใช่ข่าวดีอย่างแน่นอน การที่ดัชนีหุ้นเมื่อวานนี้ติดลบไปแค่เล็กน้อย ถือได้ว่านักลงทุนไทยประสาทแข็งอย่างมาก หรือไม่ก็ตายด้านต่อประสิทธิภาพของภาครัฐจนชาชิน

ท่ามกลางข้อมูลนี้ นักวิเคราะห์หุ้นหลายสำนัก ก็ยังคงประเมินว่า ดัชนีSET และ SET50 ยังมีโอกาสที่จะรีบาวด์กลับขึ้นไปยืนที่ระดับแนวต้าน 1,530 จุดได้ โดยที่คาดหวังว่า เมื่อใดที่ดัชนีSET สามารถยืนเหนือ 1,525 จุดได้ แรงซื้อที่เปาะแปะในหลายวันมานี้ ที่ทำให้มูลค่าซื้อขายประจำวันต่ำมากแค่ประมาณ 3 หมื่นล้านบาทเศษเล็กน้อยเท่านั้น จะกลับมาคึกคักเป็นภาวะกระทิงรอบใหม่ ดันหุ้นฝ่าแนวต้านขึ้นไปได้อีกครั้ง

ความคาดหวังของนักวิเคราะห์ดังกล่าว จะเป็นความจริงได้หรือไม่ ยังไม่มีข้อพิสูจน์ เพราะหากพิจารณาแค่เพียงสัญญาณทางเทคนิคอย่างเดียว ย่อมมีความเป็นไปได้อย่างมาก แต่โดยพื้นฐานของตลาดแล้ว การที่บริษัทจดทะเบียนจำนวนมาก มีกำไรคงที่หรือลดลง ทำให้ค่าพี/อีของตลาดจากนี้ไป สูงขึ้นได้ง่ายมาก เพราะเพียงแค่ดัชนีที่ 1,500 จุด ค่าพี/อีก็ยังอยู่ที่ระดับ 20 เท่าเศษแล้ว หากดัชนีจะวิ่งสูงขึ้นไปกว่านี้ ค่าพี/อีก็คงจะกระฉูดอย่างแน่นอน เป็นไปได้ยากพอสมควรที่จะจูงใจต่างชาติให้หวนกลับเข้ามาอีกรอบ เพราะมองเห็นความไม่สมเหตุสมผลในการกลับเข้ามา

ภาวะที่เศรษฐกิจแย่ แต่ดัชนีหุ้นวิ่งขึ้นฝ่าแนวต้านครั้งแล้วครั้งเล่า แบบที่เกิดในยุโรป สหรัฐ จีน และญี่ปุ่นในช่วงเวลาที่ผ่านมา เกิดจาก “สตอรี่” ที่เป็นบวกต่ออารมณ์ของตลาด ลดทอนปัญหาผลประกอบการของบริษัทจดทะเบียนลงไปได้มาก แต่ตลาดหุ้นไทยไม่ได้มีปัจจัยใกล้เคียงกับบรรยากาศแห่งความหวังเช่นนั้นแม้แต่น้อย ย่อมชี้ชัดว่า สถานการณ์ดังกล่าวยากจะเกิดขึ้น

ช่องว่างระหว่างข้อเท็จจริง และความคาดหวังอย่างนี้ นักลงทุนในตลาดโดยเฉพาะรายย่อยที่ติดหุ้นที่ยอดอยู่จำนวนมาก คงจะคุ้นเคยกันมาพอสมควร เพราะเห็นได้ชัดว่า ช่องว่างระหว่างความคาดหวังว่าราคาหุ้น และข้อเท็จจริงของการวิ่งของราคาหุ้นที่ถืออยู่ มันทำให้เจ็บปวดใจมากเพียงใด