ทำไงราชการหายโง่

ทายท้าวิชามาร : ใบตองแห้ง   

เเชร์ว่อน! เอกสารเรียกประชุมเตรียมต้อนรับนายกฯ ของ จ.ขอนแก่น ให้มาร่วมดำเนินภารกิจ “ทำอย่างไรให้ประชาชนหายโง่” ซึ่งต่อมามีหนังสือแก้ไขว่า ถ้อยคำไม่เหมาะสมทำให้เข้าใจคลาดเคลื่อนในสาระสำคัญ เปลี่ยนเป็น “ทำอย่างไรให้ประชาชนมีความรู้ความเท่าทันโลกที่เปลี่ยนแปลง”

มหาดไทยรีบชี้แจง ขอโทษขอโพยในความผิดพลาด ก็รู้หรอกครับ ไม่มีใครตั้งใจเขียนอย่างนั้น แต่ที่มันโดนใจ ก็เพราะประชาชนรู้สึกตรงกันว่า ยุคนี้สมัยนี้ ที่รัฐราชการ ทหาร มหาดไทย เป็นใหญ่ ปกครองด้วยทัศนะฝังใจ “ประชาชนโง่” หรือ “รู้ไม่เท่าทัน”

มันอาจเป็นความผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ แต่สะท้อนไม่ผิดแน่ “โง่” กับ “รู้ไม่เท่าทัน” ต่างกันไม่มากหรอก แม่ทัพภาคที่ 2 อย่าบอกเลยว่า “โดนวางยา” เพราะยานี้ฉีดเข้าเส้นมาหลายสิบปี

ถ้าไม่เชื่อว่าประชาชนโง่ รู้ไม่เท่าทัน จะยึดอำนาจหรือ ยึดแล้ว ชาวบ้านยังต้องฟังลุงพร่ำสอนออกทีวี ทั้งที่หลายเรื่อง เขารู้กันมาตั้งนานแล้วละลุง บางเรื่อง อย่างสอนให้เลิกปลูกข้าวไปปลูกหมามุ่ย ก็ไม่รู้เหมือนกัน ใครฉลาดกว่าใคร

4 ปีที่ผ่านมา รัฐราชการซึ่งรวมศูนย์ที่ทหาร มหาดไทย ดาหน้าสั่งสอนอบรมช่วยเหลือชาวบ้าน แบบคุณพ่อรู้ดีเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง เดี๋ยวก็ทำประชารัฐ เดี๋ยวไทยนิยม เปลี่ยนชุดเปลี่ยนคนเปลี่ยนป้ายไปเรื่อยๆ ให้ผู้หลักผู้ใหญ่ ผบ. แม่ทัพ ขี่ ฮ.ไปเปิดป้าย แจกของ ถ่ายภาพ ทำข่าวประชาสัมพันธ์ แต่นอกจากเบี้ยเลี้ยง ค่ารถ ค่าน้ำมัน ค่าเลี้ยงอาหารกลางวัน (ไทยนิยม 2 พันล้าน) ไม่รู้เหมือนกันชาวบ้านได้อะไร

หลายโครงการที่ติดป้ายประชารัฐ ก็เขาทำกันมาก่อน ไปเปลี่ยนป้ายเท่านั้น เช่นตลาดน้ำชุมชนต่างๆ แต่ตลาดไหนตั้งเองก็เจ๊งเสียเยอะ งบประมาณที่ลงไปตามข้อเสนอของระบบราชการ บางแห่งก็ฉ้อฉล บางโครงการก็ไม่ตรงเป้า ไม่ตรงความต้องการ การกระตุ้นเศรษฐกิจฐานรากจึงไม่ได้ผล

ไม่ได้บอกว่าชาวบ้านฉลาดกว่าหรอกนะ ข้าราชการที่เก่งและดีก็มีเยอะ แต่ระบบราชการทั้งไร้ประสิทธิภาพ ทั้งฉ้อฉล วิ่งเต้นเส้นสาย อวดอำนาจ เปลืองเงินเดือนเปลืองเบี้ยเลี้ยงเบี้ยประชุมค่าล่วงเวลา ค่าน้ำมันรถน้ำมัน ฮ. บ้านพัก ค่าน้ำค่าไฟ อีกต่างหาก ปัญหาของระบบราชการไม่ใช่แค่โกงเงินคนจน โกงเงินกองทุน อย่างที่เห็นหรอก

บางคนอาจบอกว่าข้าราชการก็โกงมาตั้งแต่ก่อนยุค คสช. ใช่เลย แต่สิ่งที่เกิดในยุคนี้คือการรวบอำนาจสู่ศูนย์กลาง ชาวบ้านไม่มีปากเสียง ไม่มีการตรวจสอบถ่วงดุล ลำพังระบบราชการที่ต้องฟังนายสั่ง ว่าแย่แล้ว หลายหน่วยงานอุตส่าห์ปรับปรุงตัวเอง ก็ยังต้องกลับมาอยู่ใต้ระบบรวมศูนย์ ขึ้นต่อผู้ว่าฯ มหาดไทย รวมถึงทหาร กอ.รมน. เพราะมีการรื้อฟื้นโครงสร้างยุคสงครามเย็น

ข้าราชการเก่งๆ มีเยอะนะครับ แต่ลองไปฟังเขาแอบบ่น ทำไมจะต้องฟังคำสั่งผู้ว่าฯ ฟังทหาร ซึ่งเอาเข้าจริงก็รู้ไม่เท่าทันความเปลี่ยนแปลงของโลก

มองไปข้างหน้า ความขัดแย้งในสังคมกำลังจะเปลี่ยน จากที่เคยไม่ไว้วางใจนักการเมือง ก็เพิ่มความไม่เชื่อมั่น ไม่ไว้วางใจ ไม่พอใจรัฐราชการ ทั้งประสิทธิภาพ การฉ้อฉล

จะชอบหรือไม่ก็ตามแต่ รัฐราชการจะเจอกระแสโต้กลับ ที่ประชาชนไม่เพียงอยากตรวจสอบความโปร่งใส หากยังจะจี้ให้เลิกระบบอุปถัมภ์ วิ่งเต้นเส้นสาย หรือสิทธิพิเศษเหนือผู้เสียภาษี

ตัวอย่างง่ายๆ เสรีพิศุทธ์ เรียกร้องให้ย้ายทหารออกจากกรุงเทพฯ ให้หมด ผู้คนก็ปรบมือสนั่น ถ้าบอกให้ลดนายพลเหลือครึ่งหนึ่ง คงเฮลั่นเลย