พาราสาวะถี

อรชุน

นับถอยหลังกันไปเรื่อย ๆ กับระยะเวลาที่เหลือของการบังคับใช้พ.ร.ก.ฉุกเฉินเพื่อคุมสถานการณ์การแพร่ระบาดของโควิด-19 โดยมีศบค.เป็นศูนย์บัญชาการแก้ปัญหามี พลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา นั่งบัญชาการ เรื่องเงื่อนเวลาคงไม่ใช่สาระสำคัญ เพราะสามารถยืดอายุออกไปได้เหมือนการบังคับใช้ในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ แต่หัวใจหลักสำหรับวันนี้คือ เมื่อใช้กฎหมายเฉพาะและเชื่อว่าจะเด็ดขาด มันสามารถคุมให้สถานการณ์เป็นไปในทิศทางที่ดีขึ้นหรือไม่

เรื่องการบังคับใช้กฎหมายท่านผู้นำอาจจะบอกว่าเป็นเรื่องรอง สิ่งที่ต้องการคือความร่วมมือของประชาชน สโลแกน “อยู่บ้าน หยุดเชื้อ เพื่อชาติ” ย้ำตรงนี้ ทุกคนพร้อมจะปฏิบัติ แต่คนที่มีภาระเรื่องปากท้องรัฐต้องให้ชัดจะช่วยเหลืออย่างไร นาทีนี้เงินช่วย 5 พันบาทกับเป้าหมาย 3 ล้านกว่าคน สร้างความโกลาหลตั้งแต่วันก่อนลงทะเบียนเพราะคนแห่ไปธนาคารทั้งเพื่อเปิดบัญชีและทำพร้อมเพย์ นี่คือความไม่เข้าใจและเป็นภาพสะท้อนการสื่อสารอันย่ำแย่ของรัฐบาล

หากสื่อสารได้เข้าใจ ต้องไม่เกิดภาพที่สร้างความสับสนวุ่นวายขนาดนี้ หนักหน่วงขนาดไหนก็ขนาดที่หลายธนาคารต้องประกาศปิดทำการทุกสาขาในวันเสาร์และอาทิตย์ที่ผ่านมา ไม่ใช่แค่ว่าตั้งเป้าจะจ่ายเงินช่วยเหลือเพียงอย่างเดียว แต่วิธีการและการดำเนินการต้องให้ประชาชนเข้าใจไปในทิศทางเดียวกันด้วย และถ้าจะอ้างว่ามีการปล่อยข่าวลือ ปลุกกระแสจนทำให้คนแห่แหนไปที่ธนาคาร ก็ต้องถามต่อไปว่าแล้วศูนย์ปราบข่าวปลอมหรือศูนย์เฟคนิวส์มีไว้เพื่ออะไร

ความล้มเหลวในการสื่อสารถือเป็นปัญหาใหญ่ เพราะเหตุการณ์ที่ผ่านมา ไม่ใช่แค่สร้างปัญหาให้กับธนาคารเพียงเท่านั้น หากแต่มันยังจะสะเทือนไปถึงการเฝ้าระวังป้องกันการแพร่ระบาดของโควิด-19 ด้วย เนื่องจากการไปรวมตัวกันจำนวนมากขนาดนั้น เรื่องเว้นระยะห่างทางสังคมลืมกันไปได้เลย นี่ย่อมเป็นภาพสะท้อนได้อย่างหนึ่งเหมือนกันว่า คนห่วงเรื่องปากท้องมากกว่ากลัวโรคระบาด หากฝ่ายบริหารยังมองไม่ออก คิดไม่ได้ก็ไม่ต้องไปหวังถึงผลสัมฤทธิ์ของการแก้ปัญหาที่กำลังทำกันอยู่

นาทีนี้ไม่มีใครที่จะไม่เอาใจช่วยรัฐบาล ทุกคน ทุกฝ่ายพร้อมให้ความร่วมมือ แต่นอกเหนือจากมาตรการทางกฎหมายที่ชัดเจนแล้ว วิธีการและมาตรการในการดูแลประชาชนผู้ได้รับผลกระทบทั้งประเทศ ย้ำว่าทั้งประเทศจะต้องชัดเจนตามมาด้วย การขอความร่วมมือให้อยู่กับบ้าน เลี่ยงการเดินทาง การออกไปพบปะผู้คน ส่วนใหญ่ยืนยันกันได้ว่าไม่มีใครอยากไปสัมผัสกับคนแปลกหน้า ไม่มีใครอยากจะก้าวเท้าออกจากบ้านเพื่อเผชิญความเสี่ยง แต่ปัญหาที่เกิดกับผลกระทบในการดำรงชีวิตของเขารัฐบาลดูแลอย่างไร

เห็นได้ชัดว่านโยบายของธนาคารแห่งประเทศไทยที่ออกมา เพื่อให้ธนาคารพาณิชย์และสถาบันการเงินนำไปเป็นแนวทางในการช่วยเหลือประชาชนในระยะเฉพาะหน้า ก็ยังคลุมเครือ ไม่ตอบโจทย์ความเดือดร้อนของคนส่วนใหญ่ได้อย่างเต็มที่ เพราะไปดูในเงื่อนไขของแต่ละธนาคารหรือสถาบันการเงินแล้ว เห็นได้ชัดว่า ช่วยแบบนี้อย่าช่วยเสียดีกว่า เนื่องจากมันจะเป็นภาระหลังวิกฤติมากกว่าที่จะทำให้คนสบายใจและพร้อมจะร่วมมือกับรัฐบาลอย่างเต็มที่เพื่อก้าวข้ามวิกฤติ

ยังคงเป็นประเด็นต่อเนื่องเรื่องไข่ไก่ราคาแพง ก็อยากรู้เหมือนกันท่านผู้นำสั่งกระทรวงพาณิชย์ไปหาต้นตอว่าราคามันสูงขึ้นได้อย่างไร ความจริงของแบบนี้แทบจะไม่ต้องสืบสาวราวเรื่องอะไรมาก ก็ลูกพรรคสืบทอดอำนาจที่หนุนผู้นำเผด็จการสืบทอดอำนาจอย่างสุดลิ่มทิ่มประตูนั่นไง อธิบายได้เสียเห็นภาพ ก็ วีระกร คำประกอบ ส.ส.นครสวรรค์ พรรคพลังประชารัฐ คนที่ประกาศจะนำไข่ไก่มาขายที่พรรควันละแสนฟองที่ออกมาโวยวายคนฝั่งประชาธิปัตย์นั่นไง

โดยส.ส.อาวุโสแห่งปากน้ำ บอกว่าทำไมทีมงามของ จุรินทร์ ลักษณวิศิษฎ์ ถึงบุกไปจับฟาร์มไก่ไข่ที่ตัวเองจะนำของมาขาย ทั้งที่ฟาร์มขายแพงกว่าราคาควบคุมแค่ฟองละ 20 สตางค์ ซึ่งไม่ได้น่าเกลียดอะไร และน่าจะเป็นราคาที่รับกันได้ในเมื่อของมันขาดตลาด ราคาก็ต้องสูงขึ้นเป็นธรรมดา วิธีคิดของผู้แทนประชาชนที่อยู่ในพรรคแกนนำรัฐบาลยังมองเป็นเรื่องธรรมดา แล้วประสาพวกทำมาค้าขายที่หน้าเลือดจะขูดรีดกับประชาชนที่เดือดร้อนขนาดไหน

ไม่ต้องสืบว่าทำไม แต่ควรจะไปจัดการว่าใครที่ได้ประโยชน์จากภาวะไข่ไก่ขาดตลาด ของพรรค์นี้ทำกันไม่ยากหากตั้งใจที่จะรักษาผลประโยชน์และดูแลความเดือดร้อนให้กับประชาชนอย่างแท้จริง ยิ่งเป็นสินค้าที่เช็กสต๊อก ตรวจสอบกันได้ไม่ยาก ยิ่งไม่น่าจะใช้เวลานาน หากไม่ใช่การลูบหน้าปะจมูก ส่วนประเด็นไข่จะกลายเป็นเรื่องทางการเมืองระหว่างพรรคสืบทอดอำนาจกับพรรคเก่าแก่หรือไม่ เด็กอมมือก็ดูออก รอหลังวิกฤติโควิด-19 คงได้เวลาไล่เช็กบิลกันอุตลุด

ไม่ใช่แค่เรื่องไข่ไก่เท่านั้นที่ท่านผู้นำจะต้องเอาจริงเอาจัง หน้ากากอนามัยยังเป็นประเด็นที่สังคมเฝ้าจับตามองอยู่ ทั้งปมการส่งออกในสถานการณ์ที่ก็รู้ว่าความต้องการในประเทศจะมีมากขนาดไหน การกักตุนสินค้าแล้วนำไปขายโก่งราคากันมหาศาล การหากินบนความเดือดร้อนของประชาชน บนความเป็นความตาย ในฐานะท่านผู้นำเป็นชายชาติทหารคงรับรู้ได้ว่า ไม่ต่างอะไรจากพวกจัญไรที่แสวงหาผลประโยชน์ในภาวะที่บ้านเมืองกำลังอยู่ในภาวะศึกสงคราม

อย่างที่บอกว่า สถานการณ์ยามนี้ไม่เหมาะที่จะคุยเรื่องความผิดพลาดหรือการเอาแต่ได้ของพวกไหน พรรคใด แต่อะไรที่เห็นว่าไม่ชอบมาพากลคนที่เป็นผู้นำซึ่งเกลียดการทุจริตเข้าไส้ต้องรีบไปจัดการเสียให้สิ้นซาก หลังจากผ่านพ้นวิกฤติไปแล้วค่อยมาพิจารณาว่าจะปรับเปลี่ยนกันอย่างไร ในภาวะคับขันที่เกิดขึ้นประชาชนเห็นแล้วว่าใครทำหน้าที่เป็นอย่างไร เหมาะสมกับตำแหน่งที่ได้รับหรือไม่ อยู่ที่ว่าท่านผู้นำจะยังเลือกแก้ปัญหาการเมืองเพื่อการสืบทอดอำนาจต่อไปหรือจะรักษาไว้ซึ่งเกียรติยศ ศักดิ์ศรีของตัวเองก็เท่านั้น