หงุดหงิด ‘ขาลง’

ทายท้าวิชามาร :  ใบตองแห้ง

 

ดุสิตโพลเผยคะแนนนิยมรัฐบาลสูงถึง 7.37 คะแนน โดยผลงานประทับใจคือ ปราบทุจริต ยาเสพติด ผู้มีอิทธิพล, บ้านเมืองสงบ ไม่มีการชุมนุม, ลดราคาพลังงาน ขึ้นเงินเดือน ช่วยคนจน กระตุ้นใช้จ่าย, ทำงานเด็ดขาด ม.44 แก้ปัญหารวดเร็ว มีความตั้งใจ

แต่พอถามความหงุดหงิดไม่สบายใจ ก็เป็นเรื่องแก้ปัญหาเศรษฐกิจไม่ได้, ความไม่โปร่งใสในการใช้งบประมาณ, จำกัดสิทธิเสรีภาพ, การดำเนินคดีต่างๆ ล่าช้า, ปรองดองไม่คืบหน้าเท่าที่ควร

ส่วนสิ่งที่ประชาชนอยากบอกรัฐบาลคือ เร่งแก้ปัญหาเศรษฐกิจ, ดำเนินคดีความต่างๆ เป็นธรรม ไม่สองมาตรฐาน, ซื่อสัตย์ โปร่งใส, จัดเลือกตั้งโดยเร็ว ให้ประชาชนมีส่วนร่วมทางการเมือง แม้ลงท้ายด้วย “ขอเป็นกำลังใจและตั้งใจทำงานต่อไป”

ถ้าเอาความนิยมมาเทียบความหงุดหงิด ก็ย้อนแย้งอยู่ในตัว คะแนนนิยมสูง แต่แก้ปากท้องไม่ได้ ปราบทุจริตแต่ไม่โปร่งใส ม.44 เด็ดขาด แต่จำกัดสิทธิเสรีภาพ มีความตั้งใจ แต่หลายเรื่องไม่คืบ

ยิ่งสิ่งที่ชาวบ้านอยากบอก “ไม่สองมาตรฐาน” (ไม่อภินิหาร?) “ซื่อสัตย์ โปร่งใส” “จัดเลือกตั้งโดยเร็ว” ยิ่งเสียดแทงใจ ไม่ทราบลุงตู่นักซ่อมประชาธิปไตยจะรู้สึกอย่างไร หรือโฆษกไก่อูจะยังปลื้มใจคะแนนนิยม 7.37  (ว่าไม่ได้นะ ขนาด CNN ยกให้หอยทอดเป็นสุดยอด Street Food ยังปลื้มกันใหญ่ ราวกับหอยทอดเป็นผลงานรัฐบาล)

แน่ละ ในภาพรวม ประชาชนยังนิยมรัฐบาลทหารมากกว่านักการเมือง แม้บางคนแย้งว่า โพลยุคนี้ไม่มีเสรีภาพ แต่ก็ยอมรับได้นะครับ ในภาวะอับจน ประชาชนเชื่อว่านักการเมืองปกครองไม่ได้ มีแต่ทหารที่เอาอยู่ กระนั้น ความเบื่อหน่าย หงุดหงิด ก็มากขึ้นทุกที เมื่อไม่มีอะไรดีขึ้น เผลอๆ บางอย่างแย่ลง

รัฐบาลทหารถนัดอย่างเดียวคือใช้อำนาจ จึงเอาอำนาจมาสร้างความนิยม เช่น จัดระเบียบต่างๆ ใกล้สงกรานต์ก็งัดมาตรการคึกคัก แต่ไม่ยักลดอุบัติเหตุได้ อะไรที่ต้องใช้คำสั่ง ขอให้บอก จัดให้ทันใจ แต่การใช้อำนาจก็ไม่ใช่ได้ผลดีทุกอย่าง บางเรื่องประชาชนก็รู้สึกบังคับกันเกินไป บางเรื่องก็แก้ปัญหาที่แท้จริงไม่ได้ หลายเรื่องยิ่งไปเพิ่มอำนาจเจ้าหน้าที่ ให้ฉ้อฉลข่มขี่ชาวบ้าน

ไม่ต้องพูดถึงปัญหาปากท้อง ที่มีแต่คนระดับบนบอกว่าเศรษฐกิจจะดีๆๆ ถ้าสังเกตข่าวช่วงนี้ เรื่องที่กัดกร่อนต่อเนื่องก็คือ ความไม่เชื่อมั่นไม่ไว้วางใจรัฐราชการ ตั้งแต่เรื่องการประมูลต่างๆ ไปจนใช้งบดูงาน ซึ่งวกจากองค์กรอิสระกลับมาหาทหาร (งบประมาณขาดดุล ลุงตู่บ่นให้เสียสละ แต่จะซื้อเรือดำน้ำ แต่ทหารทัวร์ยุโรป) หรือกระทั่งเรื่องเสื่อมเสีย เรื่องน่ากังขาของบุคคล ที่ปกป้องช่วยเหลือกันดื้อๆ

เกือบ 3 ปีผ่านไป สังคมสั่งสมความเบื่อหน่าย ความรู้สึกไม่มีอะไรดีขึ้น ปากท้องไม่ดีขึ้น บ้านเมืองก็ไม่เปลี่ยนแปลงอะไร ลุงตู่ไม่โกง ลุงตู่จริงใจ แต่ระบบยังเหมือนเดิม การทุจริตไม่หายไปไหน ขณะที่รัฐบาล ศาล องค์กรอิสระ เอาแต่ไล่ขยี้นักการเมือง

ความเบื่อหน่ายหงุดหงิดในช่วงรัฐบาล “ขาลง” ว่าที่จริงยังไม่เป็นอันตราย ถ้ามองเห็นอนาคต ว่ารัฐบาลจะพ้นไปเมื่อไหร่ มีเลือกตั้งเมื่อไหร่ แต่รัฐบาลนี้ไม่ใช่ ตัวเองยังไม่แน่ใจเลยว่าจะลงจากอำนาจได้เมื่อไหร่ จะต้องอยู่นานแค่ไหน ปรองดองจะสำเร็จหรือไม่ อนาคตตัวเองจะเป็นอย่างไร

ฉะนั้น ไม่ใช่แค่ชาวบ้านหงุดหงิดหรอก ท่านผู้นำก็หงุดหงิดเหมือนกัน แต่ละวันก็บ่นโน่นบ่นนี่ บ่นถึงขั้นใครวิจารณ์รัฐบาลไม่ใช่คนไทย

นี่ยังแค่วันนี้ ถ้าผ่านไปอีก 2-3 เดือนไม่รู้จะยิ่งกดดันขนาดไหน