ระบอบไม่มีเหตุผล

ทายท้าวิชามาร : ใบตองแห้ง

ส.ส.ไพบูลย์ นิติตะวัน ส.ว.สมชาย แสวงการ ออกมาขู่ฝ่ายค้านว่าไม่สามารถอภิปรายประเด็นรัฐบาลกล่าวถวายสัตย์ปฏิญาณไม่ครบ เพราะศาลรัฐธรรมนูญชี้ว่า การถวายสัตย์ฯ ไม่อยู่ในอำนาจการตรวจสอบขององค์กรตามรัฐธรรมนูญใด ขืนอภิปรายจะขัดรัฐธรรมนูญ ถูก ส.ว.ยื่นถอดถอนได้

รัฐธรรมนูญมาตรา 3 บัญญัติว่า คณะรัฐมนตรีต้องปฏิบัติหน้าที่ให้เป็นไปตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 161 ก่อนเข้ารับหน้าที่รัฐมนตรีต้องถวายสัตย์ปฏิญาณต่อพระมหากษัตริย์ด้วยถ้อยคำตามที่รัฐธรรมนูญบัญญัติไว้ทุกตัวอักษร

นายกฯ นำกล่าวไม่ครบตามรัฐธรรมนูญ ไม่ปฏิบัติตามรัฐธรรมนูญ ประโยค “ทั้งจะรักษาไว้และปฏิบัติตามซึ่งรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยทุกประการ” ขาดหายไป แต่พอฝ่ายค้านจะยกมาอภิปราย กลับกลายเป็นฝ่ายค้านขัดรัฐธรรมนูญและจะถูกถอดถอน?

นี่คือเหตุผลแบบไพบูลย์และสมชาย แต่อย่าประมาทไป เหตุผลทาง “กฎหมาย” แบบนี้ล้มรัฐบาลเลือกตั้งมาทุกยุคสมัย

ศาลรัฐธรรมนูญไม่รับคำร้องของผู้ตรวจการแผ่นดิน แล้ววินิจฉัยเพิ่มว่า ไม่อยู่ในอำนาจตรวจสอบขององค์กรใด หมายถึงอำนาจตรวจสอบทางกฎหมาย แต่การตรวจสอบทางการเมืองยังทำได้ เช่นเดียวกับถ้าศาลวินิจฉัยว่า ร.อ.ธรรมนัส พรหมเผ่า ไม่ขาดคุณสมบัติรัฐมนตรีเพราะไม่ได้ติดคุกเมืองไทย คำวินิจฉัยผูกพันทุกองค์กร ในทางกฎหมาย แต่ไม่เกี่ยวกับจริยธรรมความเหมาะสมในการดำรงตำแหน่ง ซึ่งประชาชนวิพากษ์วิจารณ์กันทั่วไป

ว่าที่จริง มาถึงขั้นนี้ ฝ่ายค้านจะไม่อภิปรายก็ได้ เพราะนายกฯ คงไม่ตอบ ว่าเพราะอะไรจึงกล่าวไม่ครบเมื่อนายกฯ ไม่ตอบ ประชาชนก็จะสงสัยคาใจอยู่ตลอดไป ว่าเพราะเหตุใด ถ้อยคำ 3 บรรทัดที่ทุกรัฐบาลอ่านครบ เด็กประถมยังอ่านได้ ท่านกลับอ่านไม่ครบ

สนธิ ลิ้มทองกุล บ่นว่าไม่มีอะไรทำกันแล้วหรือ เรื่องใหญ่ของบ้านเมืองทำไมไม่ทำ แหม่ ถ้าเป็นรัฐบาลยิ่งลักษณ์ ทักษิณ สนธิ สมชาย ไพบูลย์ ฯลฯ จะพูดอย่างนี้ไหม ทีเรื่องหุ้นสื่อธนาธร ทำไมเอาเป็นเอาตาย

มองมุมหนึ่งก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อย่างสนธิว่า การถวายสัตย์ฯ ไม่ครบไม่น่ามีผลถึงขั้นทำให้การรับตำแหน่งของคณะรัฐมนตรีเป็นโมฆะ แต่เรื่องใหญ่กว่าคือความ “ไม่มีเหตุผล” ที่ประชาชนงุนงง ถ้อยคำเพียง 3 บรรทัดทำไมอ่านไม่ครบ แล้วก็ไม่ชี้แจง ไม่ตอบคำถามว่าเพราะอะไร จึงไม่ปฏิบัติตามรัฐธรรมนูญ ไม่ยอมกล่าวคำว่าจะรักษาและปฏิบัติตามรัฐธรรมนูญ ทั้งที่อ้างรัฐธรรมนูญผ่านประชามติ ตั้ง 250 ส.ว.มาโหวตตัวเอง

การกระทำทั้งหมดนี้ อธิบายไม่ได้ นอกจากบอกว่าไม่มีเหตุผลเลย

นี่แหละคือความรับผิดชอบทางการเมือง คำวินิจฉัยของศาลแม้ผูกพันทุกองค์กร ก็ห้ามความสงสัยข้องใจของประชาชนไม่ได้ ว่าทำไม รัฐบาลจึงทำอะไรไร้เหตุผล

ความไม่มีเหตุผล เป็นไปทั้งระบอบ อย่างที่ ดร.โกร่งเรียกว่า “ระบอบการปกครองแบบมั่ว ๆ” ได้เป็นรัฐบาลเพราะมี ส.ว. 250 คน เพราะสูตรทศนิยม แล้วก็บอกว่าจะช่วยเหลือประชาชน เรื่องอื่นอย่าสนใจ แม้กระทั่งความถูกผิด ที่ประชาชนสงสัยกรณี ร.อ.ธรรมนัส แทนที่รัฐบาลจะพิสูจน์ โดยขอคำพิพากษาจากออสเตรเลีย กลับกล่าวหาว่าเป็นฝีมือพวกจ้องล้มรัฐบาล

ระบอบที่ไม่มีเหตุผล มันลามไปหมด ทั้งการใช้อำนาจรัฐ กระบวนการยุติธรรม และสังคมดราม่า

มีประเทศไหนบ้าง กำลังจะเปิดศูนย์การค้า แล้วหน่วยงานรัฐปิดทางเข้าออก หรือคอนโดกำลังสร้าง ถูกฟ้องให้ระงับใบอนุญาต ไม่ได้บอกว่าใครถูกใครผิด แต่ถ้าจะสร้างความเชื่อมั่นทางเศรษฐกิจ กฎเกณฑ์ต้องชัดเจนแน่นอน การออกใบอนุญาตต้องโปร่งใส แต่ออกแล้วจบ ไม่ใช่ลงทุนไปร้อยล้านพันล้านแล้วสั่งหยุดสั่งทุบ บอกว่าต้องทำให้ถูกกฎหมาย

ความไม่มีกฎเกณฑ์ ไม่มีความชัดเจนแน่นอน การทำอะไรไม่มีเหตุผลของอำนาจรัฐ นี่แหละเป็นอุปสรรคต่อเศรษฐกิจการลงทุน