เสียดายโอกาส FTA

ตลาดหุ้นไทยยามนี้ กำลังเป็นขาลงอย่างแรง เนื่องจาก “ฝรั่งขาย” เงินทุนต่างชาติไหลออก เทกระจาดกันมาตั้งแต่กลางเดือน ม.ค.ที่ผ่านมาแล้ว ยังไม่รู้ว่าการเทขายของต่างชาติจะหยุดเมื่อไหร่

มันก็เป็นธรรมดาล่ะครับ หุ้นที่ราคาวิ่งเกินพื้นฐาน ราคาก็จะร่วงแรง แต่ในขณะเดียวกัน ก็จะเป็น “โอกาส” อันดีในการเข้าซื้อหุ้นคุณภาพ ที่ราคาหล่นลงมา เข้าทำนอง (ได้) ของดี ราคาถูก

สำหรับตลาดหุ้นแล้ว วิกฤตก็มาคู่กับโอกาสเช่นนี้ล่ะครับ

หันมาดูเรื่องความสามารถทางการค้าต่างประเทศเปรียบเทียบระหว่างไทย-เวียดนาม มีบทสรุปการค้าส่งออกในปี 65 ที่ผ่านมาว่า มูลค่าส่งออกของเวียดนาม ยังคงเหนือกว่าประเทศไทย เข้าใจว่าน่าจะแซงหน้าไทยไปเป็นปีที่ 3 แล้ว

มูลค่าส่งออกของไทยสูงสุดเป็นประวัติการณ์ที่ 2.8 แสนล้านเหรียญสหรัฐ ขยายตัว 5.5% จากปีก่อน แต่เวียดนามสร้างมูลค่าส่งออกเป็นออลไทม์ไฮเหมือนกันที่ 3.71 แสนล้านเหรียญฯ ขยายตัว 10.6%

อาวุธสำคัญอย่างหนึ่งในการสร้างมูลค่าเพิ่มการส่งออก ก็คือ ข้อตกลงการค้าเสรีหรือ FTA ซึ่งขณะนี้เวียดนามและสิงคโปร์ แซงหน้าไทยไปแล้วหลายขุม

จุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์เปิดเผยเองว่า ประเทศไทยได้จัดทำความตกลงการค้าเสรีไปแล้ว 14 ฉบับ ครอบคลุมชาติคู่ค้าทั้งสิ้น 18 ประเทศ

หากเพิ่มประชาคมยุโรปหรือ EU ได้อีก 1 ฉบับเป็น 15 ฉบับ ก็จะครอบคลุมชาติผู้ค้าเพิ่มขึ้นพรวดเดียวอีก 27 ประเทศเป็น 45 ประเทศ

นั่นคือ มรดกชิ้นสุดท้ายที่รัฐบาลนี้จะส่งมอบไปยังรัฐบาลหน้า แต่มันก็ได้แค่จุดเริ่มต้นที่จะบอกกล่าวไปยังประชาคมอียูเท่านั้น

ส่วนเวียดนามและสิงคโปร์ ได้ปลีกตัวออกจากกลุ่มอาเซียน ไปทำข้อตกลงการค้าเสรีล่วงหน้ากับอียูไปแล้วหลายปี และมูลค่าการส่งออกก็เพิ่มขึ้นมากมายจนแซงหน้าไทยไปแล้วกว่าร้อยละ 30 ในปัจจุบัน

นับเป็นเรื่องน่าเสียดายครับ ที่ในอดีตเป็นเวลากว่า 2 ทศวรรษมาแล้ว ประเทศไทยเคยเป็นหัวหอกสำคัญในการชูธง FTA เพื่อขจัดความได้เปรียบทางการค้าของประเทศใหญ่ และสร้างโอกาสให้ประเทศเล็ก สามารถทำการค้าได้อย่างทัดเทียม

นายกรัฐมนตรีสมัยนั้น รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์สมัยนั้น ต่างชูธง    เรื่อง FTA โดยพร้อมเพียง

ไม่ว่าจะเดินทางไปประเทศไหน หรือไปประชุมในเวทีพหุภาคีแห่งใด ก็มักจะขอเปิดการเจรจาทวิภาคีกับประเทศเป้าหมายอย่างเอาการเอางานเพื่อบรรลุผล FTA

แต่ก็อย่างว่าแหละครับ ทุกอย่างพังภินท์เอาในเดือน พ.ย. 2549 ที่ “บิ๊กบัง” กระทำการรัฐประหาร หลังจากนั้นจนบัดนี้ ประเทศชาติตกอยู่ในความล้าหลังดักดานอย่างยาวนาน

แนวคิดก้าวหน้าที่จะสร้างความมั่งคั่งร่ำรวยให้ประเทศชาติอย่างเช่น การทำข้อตกลงการค้าเสรี (FTA) ก็ตกน้ำสูญหายตามไปด้วยจนกระทั่งถูกเวียดนามแซงหน้าไปแล้ว

เพราะความคลั่งชาติ เลยล้าหลังโดยแท้ น่าเสียดายเวลาที่หล่นหายไป 17 ปี