การเมืองที่กลายพันธุ์

มีพรรคการเมืองที่นำเสนอนโยบายในการเลือกตั้งครั้งนี้ อยู่หลายพรรคที่นำเสนอนโยบายก้าวข้ามความขัดแย้งทั้งที่ผู้มีสิทธิเลือกตั้งรู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร

การเลือกตั้งที่แท้จริงคือการเลือกรัฐบาลที่มีอำนาจในการบริหารความขัดแย้ง เรื่องที่ถูกต้องคือการนำเสนอนโยบายที่ตรงกับประชาชนส่วนใหญ่ ต้องการ ซึ่งการแก้ไขในการช่วงชิงการนำในนโยบาย ซึ่งเป็นทางเลือกที่ทำลายความขัดแย้ง อย่างถาวร

ยกตัวอย่างเช่น ทางเลือกของเผด็จการทุกรูปแบบ จะต้องถูกมาตรการสำคัญคือประชาชนที่มีอำนาจในตนเองที่จะเลือกรัฐบาลที่คนนิยม ไม่ใช่นำเสนอเรื่องการก้าวข้ามความขัดแย้ง เพื่อเอาชนะในการเลือกตั้ง

ทางเลือกของแนวทางนี้คือ นโยบายที่พรรคการเมืองเปิดโอกาสให้สามารถร่วมผสมพันธุ์กับพรรคการเมืองที่จะร่วมเป็นรัฐบาลผสมในการเลือกตั้ง ดังเช่น พรรคภูมิใจไทย พรรคไทยสร้างไทย พรรคชาติไทยพัฒนา และพรรคร่วมพัฒนากล้า ที่เป็นพรรคการเมืองที่พร้อมจะผสมพันธุ์กับพรรคไหน โดยไม่ละอายใจกับการนำเสนอแนวทางดังกล่าว

เรามีพรรคการเมืองเช่นว่านี้มากเกินไป และสร้างเงื่อนไขไปสู่การรัฐประหารได้ง่ายเหลือเกินมายาวนานแค่ไหน คงไม่ต้องเอ่ยถึง

เรื่องนี้น่าเบื่อหน่ายอย่างมากเพราะพรรคการเมืองที่พร้อมผสมพันธุ์กับใครก็ได้คือพรรคที่พร้อมจะถอนทุนในการเลือกตั้ง

อย่างนี้สู้เลือกพรรคที่มีอุดมการณ์ทางการเมืองที่ชัดเจน คือพรรคก้าวไกลที่มีแนวทางชัดเจนในเรื่องการล้มเลิกคัดเลือกเกณฑฺ์ทหาร แต่หันมาใช้ระบบทหารอาสา ที่มีเกียรติและศักดิ์ศรีโดยมีค่าตอบแทนตามสมควรเป็นเงินเดือนประจำที่เพียงพอกับการครองชีพ แบบสวิตเซอร์แลนด์ หรือพรรคที่มีความชัดเจนอย่างประยุทธ์ที่ไม่เคยรับผิดตลอดเวลากับการทำรัฐประหาร หรือพรรคเพื่อไทยที่ใช้นโยบายเศรษฐกิจนำหน้าการเมืองโดยไม่ต้องควักเงินเองมาใช้สนับสนุนการเลือกตั้ง จะดีกว่า

เหตุผล เพราะอำนาจทางการเมืองนั้นแบ่งแยกไม่ได้ ต้องพร้อมจะขัดแย้งในการนำเสนอแนวทางที่เป็นประโยชน์ต่อประชาชนมากที่สุด

การนำเสนอแนวทางก้าวข้ามความขัดแย้งจึงเป็นการหลอกลวงประชาชนตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงท้ายที่สุดอย่างนี้ เรียกว่าเป็นแนวทาง “งูกินหาง” ที่สมควรพ้นยุคไปได้แล้ว

หากการเลือกตั้งคราวนี้ ประชาชนจะเลือกพรรคใหญ่บางพรรคในลักษณะ “แลนด์สไลค์” มากกว่าพรรคที่นำเสนอแนวทางการพร้อมผสมผสานกับพรรคการเมืองอื่นเพื่อขอเป็นรัฐบาลอย่างพรรคบางพรรคที่สมควรแก่การสูญพันธุ์ไปได้นานแล้ว ก็ถือว่ามีเหตุผลเพียงพอ