ได้คืบเอาวาทายท้าวิชามาร

ใบตองแห้ง

 

พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ แบไต๋แล้วว่าต้องการให้ร่างรัฐธรรมนูญขยักแรก 5 ปี มีวุฒิสมาชิกแต่งตั้งควบคุมระยะ “เปลี่ยนผ่าน” ซึ่งบรรดา สนช. สปท.ขานรับกันสลอน

ถามก่อน ถ้า กรธ.เขียนห้าม สนช.สปท.ชุดปัจจุบัน (รวมทั้งลูกเมีย) เป็น สว.ลากตั้ง จะยังสนับสนุนอยู่ไหม หรือที่บอกรักชาติ กลัวประเทศวุ่นวาย เพียงเพราะอยากได้ตำแหน่งให้ตัวเอง

ร่างรัฐธรรมนูญฉบับมีชัย ถูกวิพากษ์ว่าทำประชาธิปไตยถอยหลัง รัฐบาล คสช.ยังต้องการให้ถอยไปถึงรัฐธรรมนูญ 2534 ที่วุฒิสภามาจากแต่งตั้ง (ถอยไปถึง 2521 เลยไหม ให้ทหารข้าราชการประจำเป็นวุฒิสมาชิกได้) ทำราวกับประชาธิปไตยทำให้ประชาชนจนโง่เลวลงทุกวัน เหลือแต่ทหารและกลุ่มผู้สนับสนุนเท่านั้น ที่ฉลาดและดี

ทั้งที่จริง ถ้าเปรียบเทียบร่างมีชัยกับบวรศักดิ์ในอีกมุม ก็จะเห็นที่มาของข้อเรียกร้องให้แก้ไข นั่นคือร่างบวรศักดิ์ ฝากอำนาจไว้กับ คปป.ที่มี ผบ.สส. ผบ.ทบ. ผบ.ทร. ผบ.ทอ. และ ผบ.ตร. รวมทั้งมีเก้าอี้วุฒิสมาชิกให้อดีตปลัด อดีต ผบ. ขณะที่ร่างมีชัย “ทหารตกหาย” เพิ่มอำนาจให้ศาลรัฐธรรมนูญ องค์กรอิสระ เป็นเทวดาเหนืออำนาจ 3 ฝ่าย

ซึ่งก็ยังไม่รู้ว่า กรธ.จะแก้ให้รัฐบาลไหม แก้อย่างไร รัฐบาลจะพอใจไหม ทั้งหมดชี้ขาดในวันที่ 29 มี.ค. ที่ กรธ.เสนอร่างเข้าคณะรัฐมนตรี

ถ้า ครม.ตีกลับ จะทำอย่างไร ครม.มีอำนาจคว่ำร่างไหม รัฐธรรมนูญชั่วคราวไม่ได้ให้อำนาจไว้ คสช.ต่างหากเป็นผู้ตั้ง กรธ. แม้นายกฯ กับหัวหน้า คสช.เป็นคนเดียวกัน แล้วถ้าไม่พอใจใช้ ม.44 คว่ำร่างได้ไหม อ้าว ปู่มีชัยก็เป็น คสช.เหมือนกัน ยิ่งคิดยิ่งปวดกบาล

ไม่ว่าอย่างไร รัฐธรรมนูญ 2 ขยัก “วุฒิแต่งตั้ง” ก็เรียกแขกอื้ออึง เพราะถูกมองเหมือนได้คืบไม่พอ ยังจะเอาศอกเอาวา

อ๊ะอ๊ะ คนค้านไม่ได้มีแค่ “ทักษิณสิ้นมนตร์” หรือพรรคเพื่อไทยนะครับ พรรคประชาธิปัตย์ก็อิหลักอิเหลื่อ จากเดิมที่พอใจร่างมีชัยให้อำนาจศาล องค์กรอิสระ ซึ่งสามารถอาศัยทำลายฝ่ายตรงข้าม

สำคัญกว่านั้นคือประชาชนทั่วไป ที่เติบโตกับประชาธิปไตยตั้งแต่รัฐธรรมนูญ 2540 ประชาชนเข้าใจประชาธิปไตยมากกว่าพวกท่าน แม้ไม่สามารถเถียงได้ ประชาชนเคยเลือก ส.ว.เต็มใบ รัฐประหารครั้งก่อนลิดรอนอำนาจเลือกตั้งเหลือจังหวัดละคน ครั้งนี้จะริบหมดเหลือศูนย์ แล้วมี ส.ว.แต่งตั้งมาเป็นใหญ่ ชาวบ้านโง่แค่ไหนก็รู้ว่าเสียอำนาจ

คสช.มีอำนาจสั่งซ้ายหันขวาหันได้ แต่โลกนี้ไม่มีใครได้ดังใจทุกอย่างหรอกครับ ถ้าอยากได้รัฐธรรมนูญดังใจก็ประกาศใช้ไปเลย ไม่ต้องทำประชามติให้มีคนติดคุกมากมายเพราะรณรงค์ “ไม่รับ”

กองทัพเดินมาไกลจาก 22 พ.ค.57 วันนั้นอาจมีคนจำนวนมากดีใจ โล่งอก ได้ทำมาหากิน พอใจการจัดระเบียบสังคม พอใจการบริหารงานของท่านนายกฯ หรืออย่างน้อยก็ยอมรับได้ พอทนได้ อดกลั้นไหว จำทน ฯลฯ เพราะบางคนยังสยองความวุ่นวาย ปิดถนนปิดเมืองขัดขวางเลือกตั้ง อยู่อย่างนี้ไปเรื่อยๆ ยังดี ระหว่างที่ไม่เห็นทางออก

แต่ความพึงพอใจชั่วคราว ไม่ได้แปลว่ายอมให้ คสช.กำหนดทางออก กำหนดอนาคตรวบหมดทุกอย่าง นี่ต่างกันนะครับกับการยอม (หรือจำยอม) ให้ปกครองด้วย ม.44 นี่แหละคือหัวเลี้ยวหัวต่อที่ว่า ลงจากหลังเสือยากกว่าอยู่บนหลังเสือเสียอีก