สารพันชาวหุ้น • Page 1373 of 1626 • ข่าวหุ้นธุรกิจออนไลน์

วิษณุ โชลิตกุล เมื่อวานซืน ต่อเนื่องมาถึงวานนี้ ค่าบาทแข็งสุดเทียบกับดอลลาร์สหรัฐในรอบ 13 เดือน ที่ 34.58 บาทต่อดอลลาร์และแข็งกว่าระดับ 35.06 มีคนบอกว่า เหตุผลหนึ่งในหลายเหตุผล ที่ธนาคารแห่งประเทศไทยหรือแบงก์ชาติยอมปล่อยให้บาทแข็งต่อเนื่องในสองเดือนที่ผ่านมาจนล่าสุดแข็งสุดในรอบ 11 เดือนครึ่งแล้ว มาจากความหวาดหวั่นในฝันร้ายจากมาตรการ 18 ธันวาคม 2549 ที่นำใช้มาแล้ว เกิดมีผลลบรุนแรงต่อตลาดหุ้นและตลาดตราสารหนี้ไทยมหาศาลอย่างกะทันหัน การย้อนรอยกลับไปทบทวนฝันร้ายเก่าเมื่อเกือบ 10 ปีที่แล้วของแบงก์ชาติ ในยุคที่ผู้ว่าการแบงก์ชาติชื่อ นางธาริษา วัฒนเกษ น่าจะเตือนสติสำหรับคนในปัจจุบัน ได้พอสมควร หลังการรัฐประหารเดือนกันยายน 2549 รัฐบาลพลเอกสุรยุทธ์ จุลานนท์หรือฉายา "ขิงแก่" ทำหน้าที่บริหารประเทศเกิดค่าเงินบาทแข็งต่อเนื่องจากกระแสฟันด์โฟลว์ไหลเข้าของกองทุนที่เข้ามาเก็งกำไรในตลาดหลักทรัพย์ฯและตลาดตราสารหนี้ ตั้งแต่เดือนตุลาคม ต่อเนื่องมารุนแรงขึ้นในเดือนพฤศจิกายน จนถึงต้นธันวาคม เป็นจำนวนมหาศาล บางอาทิตย์มากถึง 1 พันล้านดอลลาร์ ซึ่งผิดปกติต่อธรรมชาติของค่าเงินยามนั้นมาก แบงก์ชาติเริ่มสังเกตถึงความผิดปกติของเงินที่ไหลเข้ามา รู้ว่าจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ จึงทำการเริ่มต้นมาตรการแทรกแซง “จากอ่อนไปแข็ง” ดังนี้ 1) ทุ่มเงินบาทที่เป็นทุนสำรองเงินตราเข้าไล่ซื้อเงินดอลลาร์เพื่อไม่ให้เงินบาทแข็งขึ้นเร็วเกินไป ยังผลให้ทุนสำรองที่เป็นสกุลดอลลาร์นั้น เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่ก็เอาไม่อยู่ เพราะเงินจากภายนอกยังไหลเข้าต่อเนื่อง 2) แบงก์ชาติออกมาตรการป้องกันการเก็งกำไรมาแล้วอย่างหนึ่ง คือสกัดเงินเก็งกำไรระยะสั้นของคนต่างชาติเริ่มตั้งแต่ในวันที่ 7 พฤศจิกายน 2549 ได้ออกประกาศขอความร่วมมือสถาบันการเงินไม่ออกและไม่ขายตั๋วแลกเงินสกุลเงินบาท (B/Es) ให้แก่ผู้มีถิ่นที่อยู่นอกประเทศ (Non-resident) ทุกอายุสัญญา นอกจากนี้ เมื่อวันที่ 4 ธันวาคม 2549 แบงก์ชาติก็ได้ออกประกาศขอความร่วมมือสถาบันการเงินให้ดูแลการทำธุรกรรมเงินทุนระยะสั้นกับ Non-Resident (NR) แต่ได้ผลแคบ เพราะจำกัดเฉพาะที่ตลาดตราสารหนี้เป็นหลัก เลยไม่ค่อยเป็นข่าว หรือส่งผลทางจิตวิทยามากนัก สุดท้าย มาตรการนี้ จึงไม่ต่างอะไรกับการ “สั่งขี้มูก” แค่ทำให้การเก็งกำไรมันยากขึ้นอีกนิดเท่านั้นเอง แต่มันได้ส่งสัญญาณให้กับกองทุนต่างชาติเตรียมตัวว่าแบงก์ชาติเริ่มขยับแล้ว 3) ทางเลือกขั้นต่อไปที่แบงก์ชาติถูกคาดหมายว่าพึงกระทำ คือ ลดอัตราดอกเบี้ยนโยบายเพื่อสกัดการเก็งกำไร แต่ยามนั้นแบงก์ชาติกำลังยึดมั่นกับกรอบวิธีคิดเรื่อง เป้าหมายเงินเฟ้อ ชนิดกอดคัมภีร์แน่น จึงให้ความสำคัญกับเรื่องเงินเฟ้อมากกว่าการส่งออกเป็นหลัก ทำให้ผลการประชุมคณะกรรมการทางการเงิน หรือ กนง.วันที่ 13 ธันวาคม 2549 ตัดสินใจคงอัตราดอกเบี้ยนโยบาย (RP14) ไว้ที่ 5.00% ซึ่งถือว่าเซอร์ไพรส์ตลาดมาก เพราะสะท้อนมุมมองของ กนง. ที่เห็นว่า ถ้าลดอัตราดอกเบี้ยอาจก่อให้ปัญหาเงินเฟ้อ และเป็นมาตรการที่ได้ผลช้าเกินไป เนื่องจากการลดดอกเบี้ยนโยบายเพียงแค่ 0.25% แทบไม่มีผลอะไรต่อฟันด์โฟลว์ที่ไหลเข้ามาเก็งกำไร เพราะฉะนั้น กนง.เห็นว่า ต่อให้ลดอัตราดอกเบี้ย เงินก็ยังเข้ามาเก็งกำไรกันอยู่ดี 4) เมื่อไม่ยอมลดดอกเบี้ย มาตรการยาแรง (เลียนแบบชิลี และอาร์เจนตินาในอดีต) ก็ถูกนำมาทดลองใช้ หลังจากที่เงินบาทยังเดินหน้าแข็งค่าขึ้นแตะระดับสูงสุดในรอบ 9 ปีที่ระดับ 35.06 บาทต่อดอลลาร์สหรัฐในวันที่ 18 ธันวาคม 2549 ทำให้ต้องนำมาตรการควบคุมปริมาณเงินหรือcapital control ที่เรียกว่า “มาตรการ 18 ธันวาคม 2549” โดยออกคำสั่งเป็นมาตรการกันสำรองสำหรับเงินเก็งกำไรไหลเข้าของต่างชาติระยะสั้น 30% ถือเป็นยาแรงสุดที่เคยใช้มา มาตรการกันสำรอง มีศัพท์เฉพาะเรียกว่า Reserve Requirement ซึ่งมีสองแบบคือ 1) Remunerated Reserve Requirement (RRR) คือ เงินที่สำรองไว้ ธนาคารกลางหรือแบงก์ชาติ จะจ่ายดอกเบี้ยให้ และ 2) Unremunerated Reserve Requirement: URR คือ เงินที่สำรองไว้ ธนาคารกลางหรือแบงก์ชาติ จะไม่จ่ายดอกเบี้ย ซึ่งไทยใช้แบบที่สอง มาตรการยาแรงของแบงก์ชาติดังกล่าว ยังเข้มข้นต่ออีก เมื่อเงินก้อนที่ถูกกันสำรองไว้นี้ จะต้องถูกเรียกเก็บค่าธรรมเนียม 10% ของยอดเงินรวมที่นำเข้ามา (หรือภาษีเก็งกำไร 10%นั่นเอง) ด้วย ผลลัพธ์ก็เกิดขึ้นอย่างที่ทราบกันดี (แม้หลายคนอาจจะลืมไปแล้ว แต่ยังหลอกหลอนแบงก์ชาติมาจนถึงวันนี้) โดยวันที่ 19 ธันวาคม กองทุนต่างชาติเทขายหุ้นในตลาดหุ้นไทยแบบ “สงครามสั่งสอน” จนดัชนีตลาดร่วงไปมากถึง 108 จุด และมาร์เก็ตแคปตลาดหุ้นไทยหายวับไปทันที 8 แสนล้านบาท และยังขายพันธบัตรในตลาดตราสารหนี้อีกนับแสนล้านบาทในวันเดียว จนแบงก์ชาติและคลังต้องหาทางออกด้วยการยกเลิกมาตรการดังกล่าว เพื่อเอาใจทุนต่างชาติ สถานการณ์จึงกลับมาสู่ปกติ ต่อมาภายหลัง สำนักงานเศรษฐกิจการคลัง ได้ทำการประเมินผลย้อนหลังพบว่า แบงก์ชาติน่าจะขาดทุนจากการที่แบงก์ชาติเข้าแทรกแซงค่าเงินบาทด้วยการซื้อดอลลาร์สหรัฐในตลาด Spot ที่มีการส่งมอบทันที ในช่วงเดือนพฤศจิกายน-ธันวาคม 2549 อีก 2 หมื่นล้านบาท แล้วหากผสมเข้ากับการซื้อขายอัตราแลกเปลี่ยนตลอดก่อนหน้านั้น จากระดับ 41 บาท เมื่อตอนต้นปี มาถึงที่ระดับ 36 บาทต่อดอลลาร์สหรัฐ แบงก์ชาติน่าจะขาดทุนดอลลาร์ละ 5 บาท ทำให้ขาดทุนเพิ่มในส่วนนี้อีก 4.35 หมื่นล้านบาท เมื่อรวมกับการขาดทุนในช่วง 10 เดือนแรกของปี 2549 ไปแล้ว 7.5 หมื่นล้านบาท ทำให้ปี 2549 แบงก์ชาติน่าจะมีผลขาดทุนเกิดขึ้นแล้วเกือบ 140,000 ล้านบาท การขาดทุนนี้ยังไม่รวมเข้ากับการที่แบงก์ชาติต้องออกพันธบัตร เพื่อมาดูดซับสภาพคล่องเงินบาท เป็นจำนวนเกือบ 1 ล้านล้านบาท ซึ่งถ้าคิดถัวเฉลี่ยอัตราดอกเบี้ยที่เพียงแค่ 5% ต่อปี แบงก์ชาติจะเกิดต้นทุนเป็นภาระดอกเบี้ยจ่ายปีละ 50,000 ล้านบาท ฝันร้ายครั้งนั้น (แม้จะมีเจตนาดี แต่ผลลัพธ์ที่กลับขั้วเป็นประสงค์ร้าย) ทำให้ไม่มีการนำมาตรการควบคุมปริมาณเงินกลับมาใช้อีกเลย แต่ครั้งนี้ ที่น่าประหลาดคือ แม้ค่าบาทจะแข็งมากผิดปกติมากกว่าระดับวันที่ 18 ธันวาคม 2549 ด้วยซ้ำ กลับไม่มีมาตรการทั้งยาอ่อนและยาแรงใดมาส่งสัญญาณเลยว่า แบงก์ชาติจะไม่ปล่อยให้บาทแข็งต่อไป คำถามถัดมาคือ แบงก์ชาติกำลังทำอะไรในตอนนี้ และจะใช้มาตรการอะไรมาจัดการรับมือบาทแข็งในอนาคตอันใกล้ ก่อนที่การส่งออกจะพังพินาศลงไป (สวนทางกับตลาดหุ้นที่เป็นขาขึ้นไม่หยุดอย่างผิดธรรมชาติ) ยังไม่มีคำตอบ

ยิ่งซื้อ..ยิ่งเจ๊ง

TRITN ตลท.กังขา The Haven.!

ตลท.ออก Statement หุ้น DELTA สร้างสมดุล ลดการบิดเบือน SET INDEX

‘จีน’ พลิกเกมเดินหน้าการค้าเสรี

สังคมข่าวหุ้น

อย่ากลัวที่จะก้าว

ย้อนฝันร้ายของแบงก์ชาติ 2549 พลวัต 2016

อากาศแปรปรวน!โมนิก้าและทีมงาน

พาราสาวะถี อรชุน

ความเข้าใจโหงวเฮ้งหุ้น

ผู้บริหารหนุ่มหล่อคนขยันลุยภารกิจท๊างวัน..ท๊างคืน

แกะรอยหุ้นเด็ด

TACC เหาฉลามกลายพันธุ์ แฉทุกวัน ทันเกมหุ้น

หุ้นไทยยังแกร่งลูบคมตลาดทุน

มายาคติในหอแดงพลวัต 2016

ลุยต่อโมนิก้าและทีมงาน

หมวดหมู่

บริษัท บูรพาทัศน์ (1999) จำกัด