สารพันชาวหุ้น • Page 929 of 1664 • ข่าวหุ้นธุรกิจออนไลน์

พลวัตปี 2019 : วิษณุ โชลิตกุล ความพยายามขายความกลัว “ผีทักษิณ” ของพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา ในยามที่ตนเองคิดจะต่ออายุในตำแหน่งแห่งอำนาจผ่านกติกาใหม่หลังเลือกตั้ง ไม่ใช่เรื่องแปลก และการแนะนำคนไทยให้อ่านหนังสือ ดร.ไสว บุญมา ที่มุ่งโจมตีทักษัณโดยเฉพาะ และ ขายไม่ออก ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอีกเช่นกัน เพราะคนที่อ่านหนังสือเฉพาะที่ตนเองชื่นชอบอย่างเดียว ย่อมมีแนวโน้มจิตใจคับแคบเป็นสรณะ จริง ๆ แล้ว หนังสือเล่มหนึ่งที่ยามนี้พลเอกประยุทธ์ และคนไทยที่สนใจการข่าวสารบ้านเมืองควรอ่านมากสุดคือ The Prince ซึ่งเขียนขึ้นมาราวเกือบ 600 ปีแล้วโดยนิโคโล มาคิอาเวลลี ชาวอิตาเลียนแห่งยุคเรเนสซองส์นั่นเอง หนังสือเล่มนี้ มาคิอาเวลลี มุ่งมั่นที่จะแก้ป็ญหาของอิตาลีในขณะนั้นโดยต้องการจะรวมอิตาลีให้เป็นรัฐเดียวกันให้ได้ (อิตาลีแตกแยกเป็น 6 นครรัฐ) ดังนั้นงานเขียนของเขาจึงสะท้อนให้ เจ้าผู้ปกครองร่วมสมัยใช้อำนาจอย่างอิสระ เพื่อให้รัฐอยู่รอด และกล่าวหาว่าการแตกแยกของอิตาลีเป็นเพราะศาสนจักรคาทอลิกหรือสันตะปาปาแห่งวาติกัน งานเขียนของมาคิอาเวลลี เป็นการนำประวัติศาสตร์ที่เขาเห็นมาวิเคราะห์กับการเมือง กฎต่าง ๆ บางครั้งเขาเขียนให้เจ้าเลือกที่จะหาวิธีที่เหมาะสมเองโดยปรับให้เข้ากับเหตุการณ์ และขึ้นกับภูมิของผู้อ่านเองด้วยเพราะว่าภาษาที่ใช้ในงานเขียนมีบางตอนไม่ชัดเจนอยู่บ้าง เพราะคนเขียนใช้สำนวนลีลาเพื่อหลีกเลี่ยงการใช้ความหมายที่ตรงเกินไป และเขารู้ว่าผู้อ่านอยู่ในระดับที่สูงกว่า ตามวิธีการของทูต สาระสำคัญหลักของหนังสืออยู่ที่บทที่ 3-14 ที่มุ่งเน้นประเด็นสำคัญคือ -ใช้มุมมองที่เป้าหมาย (End) มากกว่าวิธีการ (Means) เขาเป็นคนที่คิดว่าควรจะได้มาในสิ่งที่ต้องการไม่ว่าโดยวิธีใดก็ตาม ไม่ต้องคำนึงถึงศีลธรรม - การเมืองของรัฐต้องมีอำนาจและแยกออกจากศาสนา สันตะปาปามีอำนาจในการศาสนาเท่านั้น ไม่มีส่วนในการปกครอง การทำงานแยกกันอย่างเด็ดขาด ตามทฤษฎี “ดาบสองเล่ม” (ศาสนจักร และอาณาจักร) -นักการปกครองไม่จำเป็นต้องเป็นคนดี (ตามนิยามของศาสนา) ไม่จำเป็นต้องรักษาคำพูด ทุกอย่างอยู่ที่ผลประโยชน์ แต่ต้องแสดงตนอย่างอำพรางว่า เป็นผู้มีคุณธรรม กล้าหาญ สง่างาม ให้ภาพลักษณ์ตนเองดูดีเสมอ ใต้หลักการ “การมีชีวิตอยู่อย่างไร สำคัญกว่าที่ควรจะมีชีวิตอยู่อย่างไร” นั่นคือ สิ่งที่เห็นและเป็นจริงของเจ้าผู้ปกครองนั้นต่างกัน -ผู้ปกครองต้องฉับไวเรื่องที่ได้มาและรักษาอำนาจ รู้จักฉกฉวยโอกาสที่เอื้อผลประโยชน์ คือเป็นผู้ที่ไม่รอคอย “ฟ้าลิขิต” เพราะโชคชะตาเป็นเพียงครึ่งเดียว อีกครึ่งหนึ่งคือเจ้าผู้ปกครองต้องลิขิตเอง -เจ้าผู้ปกครองใหม่ต้องฆ่าเจ้าเก่าให้หมดสิ้นก่อนเสมอ ให้เหลือแต่พวกตนไว้ ภายใต้ข้ออ้างว่า ทุกอย่างเพื่อรัฐต้องสูงสุดก่อนปัจเจกบุคคล -อันตรายจากการประจบสอพลอคือสิ่งพึงหลีกเลี่ยงให้ไกลสุด เจ้าผู้ปกครองที่อยากรักษาอำนาจ ต้องฉลาดที่จะเลือกที่ปรึกษาและฉลาดที่จะถาม เพื่อพิจารณาตัดสินใจเอง -การใช้อำนาจเป็นสิ่งที่เด็ดขาดและได้ผลมากที่สุด การใช้อำนาจย่อมทำให้เกิดความกลัวเพื่อบรรลุผลในการปกครอง แต่ต้องไม่ใช้พร่ำเพรื่อและมีผลต่อภาพลักษณ์ที่สร้างขึ้นมา -คำว่าคุณธรรม ศีลธรรม และความโอบอ้อมอารีของนักปกครอง จะต้องมีนัยว่า เจ้าผู้ปกครองสามารถทำอะไรก็ได้ไม่ผิด ซึ่งมีความหมายต่างจากความหมายของศีลธรรมโดยทั่วไป มาคิอาเวลลีจัดรูปแบบการปกครองตามแบบของอริสโตเติล เพียงแต่นำมาดัดแปลง รูปแบบการปกครอง มี 3 รูปแบบ คือ กษัตริยาธิปไตย อภิชนาธิปไตย ประชาธิปไตยตามรัฐธรรมนูญโดยชอบธรรม มาคิอาเวลลี ก็คิดเห็นเหมือนโพลิบิอุส กับซิเซโร (เป็นนักปรัชญาสมัยโรมันที่เชื่อในปรัชญาของอริสโตเติลที่ยอมรับการผสมผสานกันของรูปแบบการปกครองแล้วจะได้รูปแบบการปกครองที่ดีที่สุด) แม้มาคิอาเวลลี จะยอมรับความคิดของอริสโตเติล ซึ่งเป็นศิษย์ของเพลโตแต่เขาไม่ยอมรับความคิดส่วนที่เป็นอุดมคติความดีงาม เรื่องที่เป็นนามธรรม ความสูงส่งทางจิตใจ เขามองแต่ส่วนที่นำมาปฏิบัติทางรูปธรรมที่เห็นผลเท่านั้น บทที่น่าทึ่งและต้องอ่านให้ได้ในหนังสือนี้คือบทที่ 8 และ 9 บทที่ 8 ว่าด้วย ผู้ซึ่งได้เป็นผู้ปกครองโดยการกระทำที่ชั่วช้า โดยมีเนื้อหาว่า การก้าวสู่ตำแหน่งผู้ปกครองมี 2 วิธี แบบแรกคือการสืบทอดตามกติกา แบบหลังด้วยการกระทำที่ชั่วช้า เช่นการยึดอำนาจหรือขบถ ทำให้สามัญชนชั้นต่ำสุดแต่มีอาวุธ จากทหารชั้นผู้น้อย ที่กล้าเสี่ยง ฆ่าเพื่อนร่วมชาติ ทรยศมิตรสหาย ปราศจากความเชื่อถือ ไม่มีความสงสาร เจ้าเล่ห์ ไม่มีศาสนาในจิตใจ เขาได้อำนาจ แต่ด้วยความโหดร้ายกักขฬะไร้มนุษยธรรม ถือคติว่า ความโหดร้ายรุนแรงนั้นควรจะทำในครั้งเดียวให้หมด ส่วนความดีนั้นควรค่อย ๆ ทำ เพื่อให้รู้สึกดีขึ้น ตามลำดับ การใช้ความโหดร้ายอย่างดี คือใช้มันเพียงครั้งเดียว ถ้าเราใช้มันอย่างเลวก็คือใช้มันบ่อย ๆ บทนี้ มาคิอาเวลลี ไม่ได้มองเรื่องความดี, เลว กับความหมายของจริยธรรม คุณธรรมแต่มองที่ความเหมาะสม เพื่อยื่นข้อเสนอให้เจ้าเลือกใช้ให้เกิดประโยชน์ เขาพยายามชักจูงให้ความชั่วร้ายที่ผิดมนุษย์ กลายเป็นส่วนหนึ่งของความเป็นสิ่งธรรมดาเพื่อการได้มา ส่วนบทที่ 9 ว่าด้วยรัฐแห่งประชาชน (Civic principalities) การขึ้นมาเป็นผู้ปกครองโดยการช่วยเหลือจากประชาชน หรือคนชั้นสูงในสังคม มีความต่างกันที่ ประชาชนไม่ต้องการถูกกดขี่โดยคนชั้นสูงขณะที่คนชั้นสูงต้องการกดขี่ประชาชนจึงนำไปสู่ดังนี้ 1. รัฐอาณาจักร (Principality) 2. รัฐเสรี หรืออิสระภาพ (Free City) 3. รัฐอนาธิปไตย หรือรัฐที่ปราศจากกฎหมาย (Anarchy) โดยที่กลุ่มชนชั้นสูงและประชาชนต่างก็พยามสร้างเกียรติคุณให้แก่คนใดคนหนึ่งของพวกตนและตั้งบุคคลนั้นให้เป็นผู้ปกครอง แต่เนื่องจากประชาชนเป็นรากเหง้าของอาณาจักร ซึ่งมีมากกว่า ย่อมมีกำลังมากกว่า มีความซื่อตรงจริงใจมากกว่าชนชั้นสูง ที่สำคัญผู้นำชนชั้นสูงเป็นอันตรายมาก และรักษาไว้ได้ยาก เจ้าผู้ฉลาดย่อมต้องการให้ประชาชนพึ่งในรัฐ และตัวผู้ปกครองทุกสถานการณ์ เมื่อเป็นเช่นนี้ราษฎรก็จะซื่อสัตย์ต่อเจ้าผู้ปกครองเสมอ เนื้อหาในหนังสือของมาคิอาเวลลีนี้ อาจจะมีบางส่วนพ้นยุคสมัย บางส่วนรู้กันทั่วไป แต่ก็ถือว่า ในยามที่การเมืองหลังเลือกตั้งรอบนี้มีความไม่แน่นอนสูงมาก แถมกติกาการเลือกตั้งที่พิลึกพิลั่น มีจำนวนบัตรเลือกตั้งมากกว่าจำนวนผู้มาใช้สิทธิ์ และมีเจตนานับคะแนนช้ามาก จนกระทั่งล่าสุด สหภาพยุโรปและสหรัฐฯ ต้องเรียกร้องให้เปิดเผยผลการเลือกตั้ง และตรวจสอบความผิดปกติอย่างเสรีและโปร่งใส ลืมหนังสือของ ดร.ไสว บุญมา ไปเถอะ อ่าน The Prince ...เท่และทันเหตุการณ์กว่าเยอะ อ่านเอามันก็ได้ อ่านเอาสาระก็ดี

อย่าขี้จุ๊!

GPI กำไรท็อปฟอร์ม.!

สปส. กับกลเกมหุ้น BCP

ตลาดรถยนต์กำลังถดถอย

สังคมข่าวหุ้น

พาราสาวะถี

หนังสือที่ต้องอ่าน

พาราสาวะถี

ทำดี

เดจาวู

SEAFCO ปีนี้ดีต่อเนื่อง.!?

ใครชนะกันแน่

ฝันของคนไทย

พาราสาวะถี

ไม่มีอะไรที่สุด

1,620 จุดยังไหว ?

หมวดหมู่

บริษัท บูรพาทัศน์ (1999) จำกัด