พลวัต • Page 115 of 139 • ข่าวหุ้นธุรกิจออนไลน์

พลวัต 2017 : วิษณุ โชลิตกุล เมื่อวานนี้ สำนักงานธนาคารโลก ประจำภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในกรุงเทพฯ เสนอรายงานเกี่ยวกับอนาคตเศรษฐกิจไทยเอาไว้น่าสนใจ รายงานเรื่อง "กลับสู่เส้นทาง : ฟื้นฟูการเติบโตและประกันความมั่งคั่งสำหรับทุกคน" เป็นการวิเคราะห์แนวทางการพัฒนาประเทศอย่างเป็นระบบเล่มแรกของไทย มีการประเมินความท้าทายและโอกาสของประเทศไทยในการกำจัดความยากจนและกระจายความมั่งคั่งอย่างทั่วถึง ความจริงแล้ว รายงานของธนาคารโลกในหลายปีมานี้ ลดอิทธิพลลงอย่างมากในสายตาของคนไทย ด้วย 2 เหตุผลหลักคือ 1) ธนาคารโลกไม่ได้เป็นเจ้าหนี้รายสำคัญสำหรับรัฐบาลไทยอีกต่อไปแล้ว เนื่องจากพัฒนาการเศรษฐกิจไทย ทำให้ไทยเป็น “เจ้าหนี้สุทธิ” ต่างจากอดีตที่ยังเป็น “ลูกหนี้สุทธิ” 2) มุมมองของปัญญาชนไทยต่อธนาคารโลกเปลี่ยนไปอย่างมาก เพราะไม่ได้เน้นไปที่แนวคิดด้านเศรษฐศาสตร์พัฒนาการ เป็นหลักเหมือนเดิม แม้จะลดอิทธิพลลงไปมากมาย แต่ภารกิจของธนาคารโลกในการนำเสนอมุมมองต่อชาติสมาชิกของสหประชาชาติอย่างไทยก็ยังคงมีต่อไปตามเดิม และถือว่าเป็นความเห็นที่ไม่ควรมองข้ามไปหรือด่วนปฏิเสธ ปีนี้ ธนาคารโลกยังคงใช้มุมมองว่า ไทยยังคงต้องเผชิญกับ “กับดักชาติรายได้เป็นกลาง” หรือ Middle-iNcome Trap ต่อไปเหมือนในรอบหลายปีนี้ และมีข้อสรุปของรายงานเกี่ยวกับเศรษฐกิจไทยน่าสนใจว่า ประเทศไทยเป็นประเทศที่มีศักยภาพสูง แต่การเติบโตของเศรษฐกิจไทยในช่วงหลังได้ชะลอตัวลง โดยในปี 2557 ประเทศไทยยังคงมีคนยากจนอยู่ 1 ล้านคน และอีก 6.7 ล้านคน มีความเสี่ยงที่จะกลับไปเป็นคนยากจนได้อีก คนจนส่วนใหญ่ของไทย กระจุกตัวอยู่ใน 3 ภาค คือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคเหนือ และใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ช่องว่างระหว่างคนกรุงเทพฯ กับคนชนบทกว้างมากขึ้นทั้งในแง่ของระดับรายได้ครัวเรือน การใช้จ่าย การศึกษา ทักษะ และผลิตภาพ การเติบโตทางเศรษฐกิจของไทยชะลอตัวลงเหลือปีละประมาณ 3% ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา (ปี 48-58) ซึ่งหากอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจของไทยอยู่ในระดับนี้ ประเทศไทยต้องใช้เวลาอีก 20 ปี เพื่อบรรลุเป้าหมายการเป็นประเทศที่มีรายได้สูง ปัจจัยหลักที่เคยทำให้ความยากจนของสังคมไทยลดลงในอดีต กลับไม่ได้ผลลัพธ์เช่นเดิมในปัจจุบัน เช่น ราคาสินค้าเกษตรของไทยเคยเพิ่มสูงเป็นประวัติการณ์ส่งผลให้เกษตรกรในอดีตมีรายได้เพิ่มขึ้น แต่ปัจจุบันราคาเฉลี่ยลดลงถึง 13% การเติบโตของผลิตภาพแรงงานก็ลดลงจากเดิมที่ 8% ในปี 29-39 ลงมาเหลือ 2.6% ในปี 2547-57 ส่วนการส่งออกจากเดิมที่เคยอยู่ที่ 15% ในปี 2529-39 ก็ลดลงเหลือน้อยกว่า 1% ในปี 2555-57 เพื่อนบ้านในอาเซียน เช่น กัมพูชา และเวียดนาม พัฒนาขีดความสามารถของตนเองไล่ตามไทยได้ทันมากขึ้นต่อเนื่อง ทั้งในด้านโครงสร้างพื้นฐาน การศึกษา นวัตกรรม ความพร้อมด้านเทคโนโลยี และการดำเนินธุรกิจที่มีความซับซ้อน ในขณะที่อัตราการเติบโตของเศรษฐกิจไทยได้ลดลงเหลือ 3% ในช่วงปี 2548-58 ซึ่งชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนยังคงดีขึ้นแต่ในอัตราที่ช้าลง และช้ากว่าประเทศอื่น ภาพรวมข้างต้นของเศรษฐกิจประเทศไทยในสายตาของธนาคารโลก จึงยังไม่เข้าสู่เส้นทางที่ควรจะเป็นในการยกระดับศักยภาพการเติบโต ทางออกจากกับดักการเติบโตดังกล่าว ทำให้ข้อเสนอของธนาคารโลก ระบุว่า ไทยต้องเลิก “กลัดกระดุมผิด” โดยเริ่มดำเนินการตาม 3 แนวทางหลักที่เป็นข้อเสนอ ซึ่งขึ้นกับรัฐบาลไทยและประชาชนไทยจะนำไปปฏิบัติหรือไม่สุดแท้แต่ ซึ่งประกอบด้วย สร้างงานที่ดีและมีคุณภาพเพิ่มขึ้น โดยการกระตุ้นการลงทุนด้านโครงสร้างพื้นฐาน, เพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันผ่านข้อตกลงการค้าเสรีและการลดกฎระเบียบข้อบังคับ, เพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของผู้ประกอบการโดยใช้เทคโนโลยีและนวัตกรรมที่สำคัญ จัดการสนับสนุนให้ตรงเป้าหมายของกลุ่มครัวเรือนในระดับที่ยากจนสุด เช่น การพัฒนาคุณภาพการศึกษาทั้งระบบและเพิ่มทักษะของกำลังแรงงาน, ดำเนินนโยบายที่มีประสิทธิภาพเพื่อเพิ่มผลิตภาพทางการเกษตร, สร้างระบบความคุ้มครองทางสังคมที่ฉลาด และมุ่งเน้นการให้ความคุ้มครองแก่คนยากจน ส่งเสริมการเติบโตที่ยั่งยืนและเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม โดยจัดการแหล่งทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม, ลดความเสี่ยงจากภัยธรรมชาติและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ รวมทั้งการส่งเสริมการใช้พลังงานที่มีประสิทธิภาพและสะอาด นอกจาก 3 แนวทางข้างต้น ธนาคารโลกยังให้ความสำคัญกับ การปฏิรูปการศึกษา และเสริมความแข็งแกร่งให้แก่องค์กรภาครัฐ เพื่อดำเนินการ เป็นปัจจัยเสริมสำคัญ ข้อเสนอดังกล่าว อาจจะกลายเป็นแค่ “สายลมที่ผ่านเลย” ธรรมดา ทั้งที่ว่าตามข้อเท็จจริงแล้ว มีส่วนถูกต้องไม่น้อย แต่ก็ถือว่ายังไม่ครบถ้วนอย่างบูรณาการ เพราะข้อเสนอแนะทั้ง 3 ข้อนั้น บางข้อไม่สามารถปฏิบัติได้ด้วยเงื่อนไขบางประการ บางข้อต้องการเวลาในการดำเนินการ และบางข้อต้องการ “ความกล้าหาญทางการเมือง” อย่างมากเป็นพิเศษ ส่วนสำคัญคือ สิ่งที่ธนาคารโลกพูดมาทั้งหมด ไม่ได้มีข้อเสนอใหม่หมดจดมากนัก เป็นเพียงการตอกย้ำเรื่องและประเด็นที่ “รู้กันอยู่” ตามวาระเท่านั้นเอง อิทธิพลของธนาคารโลกที่ลดลง ก็ทำให้น้ำหนักของข้อเสนอเบาบางลงตามไปด้วย เป็นเรื่องปกติ

ไทยในมุมมองธนาคารโลก

หนีหุ้น ลงทุนพระเครื่อง

เศษเนื้อข้างเขียง

ความเชื่อมั่น

ช้อนทองคำหัก

หุ้น “วัดพระธรรมกาย”

รู้ทันดอกเบี้ยขาขึ้น

นั่งม้าชมดอกไม้

จากทรัมป์ มาสู่ เยลเลนพลวัต 2017

จากทรัมป์ มาสู่ เยลเลน

โลกในกำมือทรัมป์พลวัต 2017

ภัยทางศีลธรรมของ IFECพลวัต 2017

หมวดหมู่

บริษัท บูรพาทัศน์ (1999) จำกัด