พลวัต • Page 117 of 140 • ข่าวหุ้นธุรกิจออนไลน์

พลวัต 2017 : วิษณุ โชลิตกุล การออกโรงบ่น (แกมลำเลิกบุญคุณ) เมื่อต้นเดือนมกราคม ของนายสมชัย สัจจพงษ์ ปลัด (เห็บสยาม) กระทรวงการคลัง ที่ระบุว่า กระทรวงการคลังน้อยใจมาก ที่เอกชนไม่ลงทุนเมื่อปีที่แล้ว ถึงขั้นที่ให้มาตรการภาษีแบบไม่เคยให้มาก่อนในประวัติศาสตร์ชาติไทย อ้อนวอนก็แล้ว และประชาสัมพันธ์ก็แล้ว "ด้านเอกชนบอกว่า เราอ่อนประชาสัมพันธ์ เพื่อให้เราเป็นแพะ เราก็ยอม เราไม่เข้าใจว่าทำไมเอกชนไม่ลงทุน" มีความหมายลึกซึ้งมากกว่าแค่น้อยใจ สาระสำคัญที่ปลัดเห็บสยามเปิดเผยออกมานอกจากความรู้สึกนั้น มีความหมายมากกว่า คือ การยอมรับความจริงว่า การพึ่งพาเศรษฐกิจต่างประเทศจากการส่งออกได้น้อยลง ต้องหันมาให้ความสำคัญกับการบริการ ซึ่งมีความสำคัญมากขึ้น แต่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องใหม่อีกนั่นแหละ เพราะรัฐบาลจากการเลือกตั้ง (ที่สมาชิกพรรคข้าราชการเกลียดชังเข้ากระดูกดำอย่างยิ่ง) ได้เคยเกริ่นนำมายาวนานมากแล้ว ข้อเท็จจริงที่ทราบกันดีแก่ใจว่า นับแต่โครงการลงทุนกระตุ้นภาครัฐครั้งใหญ่เมื่อ 30 ปีก่อนในยุครัฐบาลพลเอกเปรม ติณสูลานนท์ เป็นต้นมา ประเทศไทยอาศัย "บุญเก่า" มาโดยตลอด ทั้งที่ควรต้องเร่งปรับดุลยภาพเชิงโครงสร้างเศรษฐกิจลดการพึ่งพาการส่งออก (ซึ่งจีนทำสำเร็จในเวลาแค่ไม่เกิน 5 ปี) เพราะความสามารถในการแข่งขันจากแรงงานราคาต่ำได้จบสิ้นไปแล้ว แรงสะสมของความขัดแย้งทางการเมืองที่ปะทุมาเป็น "สงครามเสื้อสี" และการรัฐประหารเพื่อย้อนมาสู่รัฐราชการที่ย้อนยุคในปัจจุบัน ไม่เพียงแต่ทำให้ความพยายามปรับดุลยภาพเชิงโครงสร้างเพื่อพลิกโฉมเศรษฐกิจไทยเข้าสู่ช่วงเวลาใหม่ที่คึกคักและมองเห็นอนาคตถูกบั่นทอนลงอย่างมีนัยสำคัญ ช่วงเวลาหลายปีมานี้ แม้เศรษฐกิจจะมีความก้าวหน้าในด้านธุรกิจอยู่ไม่น้อย แต่สิ่งที่เห็นได้ชัดคือ อัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจที่ย่ำกับที่ เพราะศักยภาพทางเศรษฐกิจไม่ถูกปลดปล่อยออกมา จุดเด่นเดียวที่ยังพอทำให้เศรษฐกิจไทยยังมีความแข็งแกร่งและมีเสน่ห์สำหรับนักลงทุนต่างชาติ (แม้หลายประเทศจะลดการลงทุนลงจากเงื่อนไขไทยมีรัฐบาลจากการรัฐประหาร) อยู่ที่ทุนสำรองเงินตราต่างประเทศที่ยังแข็งแกร่ง และออกจะมากเกินความจำเป็นเสียด้วยซ้ำ ทุนสำรองเงินตราระหว่างประเทศที่มากถึงระดับที่ 13 ของโลก (สูงกว่าสหรัฐและฝรั่งเศสด้วยซ้ำ) ถือเป็นจุดเด่นที่ทำให้ฟันด์โฟลว์ไหลวนเวียนเข้าออกต่อไปตามปกติ และบาทยังคงแข็งค่าอยู่ได้ทั้งที่เศรษฐกิจไม่ดี เมื่อสิ้นเดือนมกราคม 2560 ทุนสำรองเงินตราระหว่างประเทศรวมของไทย จากข้อมูลของธนาคารแห่งประเทศไทย มียอดรวมทั้งสิ้น 6,305,227.48 ล้านบาท คิดเป็นสัดส่วนมากถึงเกือบ 10 เดือนของตัวเลขส่งออกไทย ทุนสำรองเงินตราระหว่างประเทศที่ล้นเกินเช่นนี้ สะท้อนมุมมองได้ถึง 3 ด้านเลยทีเดียวคือ 1) ความแข็งแกร่งของเศรษฐกิจการเงินของไทยโดดเด่นต่างจากช่วงวิกฤตต้มยำกุ้ง 2) ผู้บริหารธนาคารแห่งประเทศไทยใช้เงินไม่เป็น และ 3) สุดท้าย (มองอย่างอคติ) การส่งออกย่ำแย่ลง เพราะทุนสำรองมากเกินทำให้บาทแข็งเกิน กระทบส่งออกที่ย่ำแย่อยู่แล้ว แม้ว่าการพูดถึงประเด็นที่ไทยต้องลดพึ่งพาการส่งออก แต่การพูดนั้นง่ายกว่าทำอย่างมาก เพราะดูเหมือนว่า โรดแม็พของรัฐบาลทางเศรษฐกิจว่าด้วย เศรษฐกิจ 4.0 (ด้วยการลอกตำราเล่มละ 1,500 บาทของฟิลลิป คอตเลอร์ มาอย่างฉับไวทั้งดุ้น) นั้น ดูเหมือนจะมีความเข้าใจที่ต่างระดับกันมากพอสมควร จนเสมือนขาดทั้งเอกภาพในแนวทาง และแผนปฏิบัติการอย่างบูรณาการ โดยแนวทางที่ยังเป็นนามธรรมอย่างมาก ระบุว่า ช่วงเวลาบั้นปลายของเศรษฐกิจไทยที่เน้นพัฒนาอุตสาหกรรมหนักนั้น (เรียกใหม่ว่า Thailand 3.0) ปัจจุบันเติบโตเพียงแค่ 3-4% ต่อปีเท่านั้น ทำให้ติดกับดักชาติรายได้ปานกลาง เป็นเวลากว่า 20 ปี ติดอยู่ในโมเดลเศรษฐกิจแบบ “ทำมาก ได้น้อย” จำต้องเปลี่ยนเป็นยุค Thailand 4.0 เพื่อให้ประเทศไทยกลายเป็นกลุ่มประเทศที่รายได้สูงด้วยการเปลี่ยนจากการผลิตสินค้า “โภคภัณฑ์” ไปสู่สินค้าเชิง “นวัตกรรม” ภายใต้คำขวัญ มั่นคง มั่งคั่ง และยั่งยืน พร้อมกับเปลี่ยนกระบวนการขับเคลื่อนดังนี้ ภาคอุตสาหกรรม เปลี่ยนไปสู่การขับเคลื่อนด้วยเทคโนโลยี ความคิดสร้างสรรค์ และนวัตกรรม การเกษตรก็ต้องเปลี่ยนจากการเกษตรแบบดั้งเดิม ไปสู่การเกษตรสมัยใหม่ ที่เน้นการบริหารจัดการและใช้เทคโนโลยีหรือ Smart Farming โดยเกษตรกรต้องร่ำรวยขึ้น และเป็นเกษตรกรแบบเป็นผู้ประกอบการ เปลี่ยนจาก SMEs แบบเดิมไปสู่การเป็น Smart Enterprises และ Startups ที่มีศักยภาพสูง เปลี่ยนจากรูปแบบบริการแบบเดิมซึ่งมีการสร้างมูลค่าค่อนข้างต่ำ ไปสู่บริการที่มีมูลค่าสูง เปลี่ยนจากแรงงานทักษะต่ำไปสู่แรงงานที่มีความรู้และทักษะสูง คำถามคือ โมเดลนี้จะสำเร็จได้มากน้อยแค่ไหน รวมทั้งต้องใช้ต้นทุนในการเคลื่อนย้ายทรัพยากรจากเก่าไปใหม่มากน้อยเท่าใด คำตอบนอกเหนือจากคำขวัญสวยหรูว่า ต้องใช้แนวทาง สานพลังประชารัฐ โดยมุ่งเน้นการมีส่วนร่วมของภาคเอกชน ธนาคาร ประชาชน สถาบันศึกษาและสถาบันวิจัยต่างๆ พร้อมต้องมีโครงสร้างด้านการสื่อสารและโทรคมนาคมที่มีคุณภาพ มีอินเตอร์เน็ตที่คลอบคลุมประชากรมากที่สุด เพื่อให้สามารถเชื่อมโยงทุกภาคส่วนได้ ยังหาความชัดเจนไม่ได้เลย อนาคตอันคลุมเครือของการปรับดุลยภาพเชิงโครงสร้างเศรษฐกิจเช่นนี้ มีคำถามตามมาสำหรับนักลงทุนในตลาดหลักทรัพย์ว่า จะเชื่อมั่นได้อย่างไรว่าอนาคตของการลงทุนในตลาดจะสดใสเรืองรอง เป็นส่วนหนึ่งของ "คลับเศรษฐี" (Millionaire's Club) ร่วมกับคนอื่นในสังคม ไม่ใช่ตกเป็นเหยื่อของการโฆษณาชวนเชื่อทางการเมืองของนักการตลาดชั้นเลว ... (ยังมีต่อ)

ตลาดหุ้นและเศรษฐกิจกำมะลอ (3)

ตลาดหุ้นและเศรษฐกิจกำมะลอ (2)

ตลาดหุ้นและเศรษกิจกำมะลอ (1)พลวัต 2017

ตราสารหนี้ขาขึ้นพลวัต 2017

หุ้นจอง 2560พลวัต 2017

มุมมองใหม่และใหญ่ต่อจีนพลวัต 2017

โกลด์แมน แซคส์ ในยุคทรัมป์ พลวัต 2017

ค้าปลีกไทย 2560พลวัต 2017

ขสมก. และ รถสาธารณะพลวัต 2017

เงินคงคลัง และ สุนัขหางด้วน

ปัจจัยเสี่ยงของธุรกิจพลังงานลม

หุ้นกลุ่มสื่อสารพลวัต 2017

หมวดหมู่

บริษัท บูรพาทัศน์ (1999) จำกัด