ตลาดหุ้นแนสแด็ก

ดัชนีหุ้นเทคโนโลยีของไทยดูเปราะบางมากกว่าดัชนีโดยรวมของตลาด ทำให้ราคาหุ้นเทคโนโลยีส่วนใหญ่ไม่สามารถจะคงสภาพเหมือนกับหุ้นเทคโนโลยีในตลาดหุ้นแนสแด็กของอเมริกาได้เลย นักวิเคราะห์ในตลาดหุ้นไทยอธิบายว่าเหตุผลเบื้องลึกมาจาก 2 สาเหตุหลักคือ ประการแรกสุดหุ้นเทคโนโลยีไทยไม่ได้เป็นเจ้าของเทคโนโลยีเอง ทำให้ไม่ได้รับประโยชน์จากลิขสิทธิ์หรือสิทธิบัตร ส่วนประการหลังได้แก่บริษัทเทคโนโลยีในไทยเป็นบริษัทรับทำมาร์เก็ตติ้งมากกว่า เหตุผลสำหรับประการแรกสุดนั้น เนื่องจากเทคโนโลยีของบริษัทไทยมักจะเป็นเทคโนโลยีระดับปลายน้ำซึ่งจะหมดอายุอย่างรวดเร็วและมีมูลค่าต่ำลงเนื่องจากเกิดปรากฏการณ์ market disruption ส่วนประการที่สองอธิบายว่าการทำ marketing ของบริษัททำได้จำกัดมากจากการที่ความรู้แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว ทำให้โอกาสผูกขาดเทคโนโลยีต่ำลงเรื่อย ๆ เหตุผลทั้งสองประการนี้ทำให้นักวิเคราะห์มักจะมองหุ้นเทคโนโลยีในเชิงลบ คำแนะนำของนักวิเคราะห์มักจะแนะนำให้หลีกเลี่ยงหุ้นในกลุ่มนี้ ซึ่งทำให้เกิดสภาพการซื้อขายที่ต่ำมากและมีลักษณะเก็งกำไรระยะสั้นเป็นส่วนใหญ่ ประกอบกับผู้บริหารบริษัทในหุ้นกลุ่มนี้มักจะเก็บตัวเงียบและอธิบายผลิตภัณฑ์ของบริษัทด้วยภาษาที่เข้าใจกันเฉพาะในแวดวงนักเทคนิคอย่างแคบ ๆ อีกทั้งผลประกอบการของบริษัทก็มักจะมีอัตรากำไรสุทธิที่ค่อนข้างต่ำเมื่อเทียบกับธุรกิจกลุ่มอื่น ๆ ภาพลักษณ์ของบริษัทในกลุ่มเทคโนโลยีที่ย่ำแย่จึงพึ่งพาไม่ได้ว่าจะเป็นเหมือนหุ้นในตลาดแนสแด็กของอเมริกาซึ่งมักจะมีราคาสูงกว่าบุ๊กแวลูเสมอ ข้อเท็จจริงนี้ทำให้หุ้นเทคโนโลยีได้กลายสภาพเป็นหุ้นในกลุ่มที่ย่ำแย่และมีราคาต่ำกว่าบุ๊กแวลูเข้าข่าย “ไปไม่กลับ หลับไม่ตื่น ฟื้นไม่มี” อย่างช่วยไม่ได้