ทักษัณ ชินวัตร

การเข้ามอบตัวของนายทักษัณ ชินวัตร ถือได้ว่าเป็นดราม่าฉากสำคัญล่าสุดของอดีตนักการเมืองที่อื้อฉาวที่สุดแห่งทศวรรษนี้ของไทย ไม่ว่าจะมองจากมุมไหนเขาเทียบได้กับคนที่ทรยศต่อคนกลุ่มต่าง ๆ ในสังคมอย่างถึงที่สุด ไม่ว่าจะมีคำอธิบายสวยหรูแค่ไหน เปรียบได้กับคนทรยศชื่อดังแห่งประวัติศาสตร์นั่นคือยูดาส อิสคาริออท เจ้าของจุมพิตแห่งการทรยศอันโด่งดังของคริสต์ศาสนาเลยทีเดียว ยูดาสสาวกคนที่ 13 ของพระเยซูคริสต์ซึ่งในยามนั้นถูกบรรดานักบวชยิวยื่นคำขาดต่อผู้ปกครองโรมันที่ชื่อปอนติอุสปิเรตให้ทำการจับกุมและสังหารพระเยซูไม่เช่นนั้นจะทำการกบฏต่อโรมัน โดยที่ปิเรตออกคำสั่งโดยไม่รู้จักพระเยซูเสียด้วยซ้ำ ไม่มีใครรู้ชัดเจนถึงสาเหตุที่ยูดาสคิดทรยศต่อพระเยซู แต่การที่ยูดาสแอบชี้ตัวพระเยซูคริสต์ให้ทหารโรมันโดยผ่านการจุมพิตพระเยซูเปิดช่องให้ทหารโรมันจับพระเยซูตรึงไม้กางเขนจนกลายเป็นตำนานที่รู้จักกันดี การกลับมาไทยของทักษิณเพื่อมอบตัวต่อทางการไทย เปรียบเสมือนการเตี๊ยมอย่างดีกับทางการไทย จนกระทั่งล่าสุดย้ายไปนอนรพ.ตำรวจด้วยข้ออ้างว่าป่วยถึงขั้นแน่นหน้าอกและความดันสูง ก็ยิ่งทำให้เห็นชัดว่ากลยุทธสู้ไปกราบไป ท้ายสุดคือการทรยศต่อคนรอบข้างอย่างแท้จริง กระบวนการสมคบคิดของทักษิณกับอำนาจรัฐอนุรักษนิยมบ่งชี้ให้เห็นว่าการเลือกตั้งเมื่อเดือน พฤษภาคมที่ผ่านมา เป็นเพียงการอำพรางเพื่อให้ทักษิณได้กลับบ้านอย่างชอบธรรม โดยข้ามซากศพของคนเสื้อแดงกว่าร้อยคน รวมทั้งซากศพของมุสลิมที่ตากใบ และเหยียบย่ำหัวใจของผู้รักประชาธิปไตยทั่วประเทศ การทรยศของทักษิณครั้งนี้ถือว่าเลวร้ายที่สุด เพราะเขาทำให้พลังประชาธิปไตยกลายเป็นแค่เครื่องมือส่วนตัวในการขึ้นสู่อำนาจของครอบครัวชินวัตรโดยไม่เคยจดจำประวัติศาสตร์ว่าเขาเคยถูกหักหลังโดยขบวนการอนุรักษนิยมมาหลายสิบครั้งในช่วง 18 ปีที่ผ่านมา จริงอยู่ ทักษิณและพวกอาจจะไม่แคร์ความรู้สึกของผู้รักประชาธิปไตยที่เปรียบเสมือนผนังทองแดงกำแพงเหล็กหรือลมใต้ปีกที่เคยทำให้เขามีอำนาจต่อรองกับพลังอนุรักษนิยมทั้งหลาย และนำเสนอนโยบายปากท้องมาก่อนเสรีภาพที่เพียงแต่ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะกล้าหักดิบต่อพลังประชาธิปไตย ด้วยความมั่นใจนักหนาว่าพลังอนุรักษนิยมที่มีอำนาจรัฐในสภาจะทำให้เขาอยู่ยงคงกระพันและสร้างนโยบายเศรษฐกิจที่มีพลังจนก้าวข้ามพลังประชาธิปไตย กระบวนการคิดและวิสัยทัศน์ของทักษิณ และพรรคเพื่อไทยยามนี้อาจจะทำให้พวกเขาเหลิงลมบนเชื่อว่านี้คือการทรยศอันยิ่งใหญ่ โดยหลงลืมไปว่าอดีตที่เป็นประวัติศาสตร์ ผู้ทรยศไม่เคยได้รับการยกย่อง กลับกันจะถูกสาปแช่งอย่างยาวนาน