หุ้นกลาง

ช่วงเวลาที่ตลาดหุ้นเผชิญกับปัจจัยลบ แล้วเกิดการ “ปรับฐาน” หุ้นขนาดใหญ่หรือบิ๊กแคปที่อยู่ในกลุ่ม SET50 จะเป็นตัวนำฉุดดัชนีร่วงลงมา ภาวะตลาดหุ้นแบบนี้ ทำให้เกิดการ “แพนิก” หรือตื่นตกใจคล้ายกระต่ายตื่นตูม นักลงทุนที่มีหุ้นอยู่ในพอร์ต มักจะใช้โอกาสนี้ในการปรับพอร์ต ด้วยการขายทำกำไรหรือ “ตัดขาดทุน” เพื่อลดความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้น เพราะอาจจะยากต่อการคาดเดาว่า ตลาดหุ้นจะลงไปถึงจุดไหน ประเด็นที่น่าสนใจคือ หุ้นที่ถูกขายออกมา หลายหุ้นเป็นหุ้นที่มีพื้นฐานดี เป็นหุ้นขนาดกลางและเล็ก หรือถูกจัดเป็นกลุ่มหุ้น High growth เป็น Growth stock มีปัจจัยบวกแบบเฉพาะตัว หุ้นขนาดกลางและเล็กเหล่านี้ ที่หลายหุ้นถูกเทขายในช่วงที่ตลาดปรับฐาน กระทั่งราคาลงมาต่ำกว่าปัจจัยพื้นฐาน จนเกิดอัพไซด์น่าสนใจ ว่ากันว่า นักลงทุนรายใหญ่ที่ได้กำไรจากตลาดหุ้นกระทั่งขึ้นมาเป็น “รายใหญ่” เป็น “เสี่ย” ส่วนใหญ่จะปั้นพอร์ตตนเองขึ้นมาจากหุ้นขนาดกลางและเล็ก แทบจะไม่มี (หรืออาจจะไม่มี) ที่สร้างความร่ำรวยมาจากหุ้นขนาดใหญ่ (บิ๊กแคป) หุ้นขนาดกลาง-เล็กเวลาลงจะลงเร็ว แต่เวลาปรับขึ้น ราคาจะพุ่งขึ้นมาเร็วเช่นกัน หุ้นกลาง-เล็กบางตัว แม้ว่าอาจจะไม่ได้ปรับลงมาจากที่ตลาดหุ้นอยู่ในช่วงของการปรับฐาน แต่หากราคายังคงต่ำกว่าพื้นฐานค่อนข้างมาก เมื่อเทียบกับปัจจัยบวกข้างหน้า หุ้นเหล่านี้ราคาจะวิ่งขึ้นเร็วมาก นักลงทุนรายใหญ่หลายคน จึงมักจะสร้างความร่ำรวยของตนเองเริ่มจากจุดนี้ นั่นจึงเป็นที่มาของบทสรุปที่ว่ากันว่า นักลงทุนที่จะก้าวขึ้นมาเป็นรายใหญ่ หลายคนเริ่มสร้างตัวเองจากหุ้นขนาดกลาง-เล็ก แต่นักลงทุนรายเล็ก (รายย่อย) หลายคนมักจะเริ่มเล่นหุ้นด้วยการเข้าลงทุนหุ้นขนาดใหญ่เป็นลำดับแรก ๆ เมื่อนักลงทุนรายใหญ่ร่ำรวยจากหุ้นกลางเล็ก พวกเขาถึงจะมีการขยับเข้าไปเล่นหุ้นขนาดใหญ่ เพื่อกระจายความเสี่ยง แตกต่างจากรายย่อยหลายที่มักจะเข้าไปซื้อหุ้นขนาดใหญ่ในช่วงที่ราคาขึ้นไปสูง หรือกำลังเป็นขาขึ้น และพอมีแรงซื้อจากรายย่อยมาก ๆ เข้า ก็จะถูกรายใหญ่เหล่านั้นดักขายทำกำไร ทำให้ติดหุ้นกันจำนวนมาก จะเห็นว่า ในช่วงที่หุ้นกำลังปั่นปวน บรรดานักวิเคราะห์ต่างพยายามแนะนำ “ธีมหุ้น” ที่มีปัจจัยบวกเฉพาะตัว (แต่ราคากลับลง) โดยมองว่าหุ้นเหล่านี้ (ขนาดกลางและเล็ก) จะขยับขึ้นได้ดีไปตามพื้นฐาน นี่จึงเป็นช่วงเวลาเหมาะที่จะควานหาหุ้นเหล่านั้น